menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

10 Οκτ 2011

παιδί στην εφηβεία!


Είναι 2 π.μ και όλοι κοιμούνται.Κάθομαι και κοιτάζω την Κωνσταντίνα μου να κοιμάται.Αυτή η γυναίκα που βρίσκεται απέναντι μου Κάποτε ήταν ένα μικρό πλασματάκι που χρειαζόταν την βοήθεια μου και τώρα είμαι εγώ που χρειάζομαι την βοήθεια της!
Οταν μου μιλούσαν για την φάση της εφηβείας δεν φανταζόμουν ότι θα είναι τόσο δύσκολο.Ελπιζα πως θα είναι μια φάση που θα την περάσουμε ήραμα.Πόσο λάθος έκανα!!!
Οι εντάσεις και οι αντιδράσεις είναι πολλές.Μια κουβέντα της λέω και μου λέει δέκα.Ο,τι κι αν πω είναι λόγος να μαλώσουμε.Ο΄τι κι αν κάνω είναι λάθος!Μου λέει συνέχεια πως δεν την αγαπάω.Ποιος;Εγώ που δίνω και την ζωή μου γι'αυτήν!Αχ,ρε μάνα,πόσο δίκαιο είχες όταν μου έλεγες "θα κάνεις παιδιά και θα καταλάβεις!"
Οσο το σκέφτομαι βλέπω πως έχω κάνει πολλά λάθη ειδικά τελευταία με την Κωνσταντίνα.Την αντιμετωπίζω σαν μεγάλη ενώ είναι ακόμα ένα παιδί.Ενα παιδί που χρειάζεται την προσοχή μου και ίσως  αυτός είναι ο τρόπος της να την έχει.Εχω αφήσει τα προβλήματα να επιρρεάζουν την κρίσκ μου και αυτό είναι άδικο γι'αυτήν!
Οι ώρες που περνάμε μαζί είναι τόσο λίγες κι εγώ τις αναλώνω με πράγματα ανούσια και καυγάδες.Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κάναμε κάτι οι δυο μας...πάει πολύ καιρός...πρέπει να βρω χρόνο γι'αυτήν,μόνο γι'αυτήν.Πρέπει να προσπαθήσω να κερδίσω τον χαμένο χρόνο όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό...τώρα που προλαβαίνω!
Είναι παιδί ακόμα και δεν πρέπει να το ξεχνάω αυτό!Η σχέση μου μαζί της είναι ότι πιο σημαντικό έχω και δεν πρέπει να αφήσω τίποτα να την χαλάσει!

Η φίλη μου,η Ειρήνη,μου είπε πως πρέπει να κάνω μια συζήτηση μαζί της και να την ακούσω χωρίς να μιλάω.Να δω τι θέλει να μου πει,τι σκέφτεται...Αυτό θα κάνω.Μια συζήτηση που έπρεπε να κάνω μαζί της πριν καιρό!Μια συζήτηση που απέφευγα από φόβο για το τι θ'ακούσω!Ισως γιατί ήξερα πως αυτά που θα μου πει θα με γεμίσουν ενοχές γιατί δεν ήμουν "σωστή" απέναντι της...Δεν ξέρω...φοβάμαι...ποια μάνα δεν φοβάται μήπως "χάσει" το παιδί της;
Ψάχνω να βρω ελλαφρυντικά για μένα αλλά μάταια...Πόσο δύσκολο είναι τελικά να είσαι μάνα!!!Πρέπει ν'αλλάξω τις προτεραιότητες μου,πρέπει να αφοσιοθώ σ'αυτό που πραγματικά αξίζει,χωρίς δεύτερη σκέψη και φοβίες!
Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε κι εγώ πρέπει να σταθώ δίπλα της,στις καλές και στις άσχημες στιγμές της,στην ηρεμία και στα ξεσπάσματά της...Πρέπει να αλλάξω...πρέπει να προσπαθήσω...πρέπει...πρέπει...Φοβάμαι την στιγμή που θα μου πει "που ήσουν όταν εγώ σε χρειαζόμουν;"..."Εδώ είμαι αγάπη μου.Και θα είμαι πάντα εδώ,να σου απλώνω το χέρι,να σε βοηθάω,ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ!!!Αρκεί να μ'αφήσεις..."
Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ,λίγο πιο ήρεμη,αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα με νέα σχέδια και αποφάσεις...
Καληνύχτα!!!

1 σχόλιο:

  1. Αχ, βρε κοριτσάκι μου κουράγιο και δύναμη! Είμαι σίγουρη ότι θα περάσει και θα τα βρείτε στην πορεία γιατί αγαπιέστε και η αγάπη όλα τα νικάει!
    Άντε και όταν μεγαλώσουν και οι δικές μου θα σου έρχομαι για συμβουλές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας!