Είναι δύσκολο να είσαι μαμά!

Η κούραση,σωματική και ψυχολογική,με έχει φέρει στα όρια μου!Και η σωματική παλεύεται,με την ψυχολογική όμως τι γίνεται;Πόσο κρατάει άραγε η κρίση εφηβείας;Δεν ξέρω...τελευταία έχω αρχίσει να αμφισβητώ τον εαυτό μου!
Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό...αρχίζω να φοβάμαι...χάνω τον έλεγχο...δεν ξέρω τι να κάνω και τι να πω πια!
Μήπως εγώ τα βλέπω όλα μαύρα;δεν ξέρω πια...το μόνο που ξέρω είναι πως βαρέθηκα να κλαίω τα βράδια που όλοι κοιμούνται!Βαρέθηκα να σκέφτομαι...κουράστηκα!Είναι πολύ δύσκολο να μην ξερεις τι να κάνεις με το ίδιο σου το παιδί!Είναι πολύ ψυχοφθόρο!Μήπως φταίω εγώ;Μήπως δεν είμαι και τόσο σωστή μάνα;
Τι μπορώ να κάνω για να διορθώσω την κατάσταση;Τι πρέπει να πω για να ηρεμήσουμε;Οσες φορές προσπάθησα να μάθω τι είναι αυτό που την απασχολεί μου ζητάει συγνώμη.Μα εγώ δεν είναι η συγνώμη της που ζητάω!Θέλω πίσω το κοριτσάκι μου!Δεν φαντάζεστε πόσο μου λείπει!
Οταν είμαστε οι δυο μας όλα είναι τελείως διαφορετικάΟταν όμως βρισκόμαστε όλοι μαζί η ζήλεια της για την μικρή βγαίνει στην επιφάνεια...Ισως και αυτό να είναι η αιτία...
Νοιώθω να βουλιάζω...νοιώθω απογοητευμένη...νοιώθω φοβισμένη!Χρειάζομαι χρόνο να σκεφτώ κάποια λύση.Πρέπει να βρω μια λύση!Θέλω να φωνάξω "βοήθεια" αλλά νομίζω πως δεν θα μ'ακούσει κανείς...
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μαμά!Δεν θα το άλλαζα όμως με τίποτα!Εχω πίστη και ελπίζω πως θα το ξεπεράσουμε...απλά θέλει λίγο χρόνο...