menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

30 Νοε 2011

Αυτό είναι το φάρμακο μου!

Χτες το βράδυ εκείπου καθόμουν και χάζευα τις σελίδες του fb,ένοισα ξαφνικά ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι που συνεχώς μεγάλωνε και μου έκοβε την ανάσα.Πήγα λοιπόν στο μόνο μέρος που ηρεμώ,στο κρεβάτι των παιδιών μου.
Μιας και η Κωνσταντίνα ξυπνάει εύκολα,ξάπλωσα δίπλα στη Στέλλα.Και τότε αυτή γύρισε και μ'αγκάλιασε,λες και κατάλαβε πόσο ανάγκη είχα από μία αγκαλιά εκείνη την ώρα!Κούρνιασε δίπλα μου,ή καλύτερα κούρνιασα εγώ δίπλα της,μύριζα το άρωμά της,επαιρνα ανάσα από την ανάσα της!
  Πόση δύναμη παίρνω από τα παιδιά μου!Οταν νοιώθω πως όλος ο κόσμος γκρεμίζεται δίπλα μου,πάντα σ'αυτά τρέχω για να ξεχαστώ!Με την αθωότητα και την αγάπη τους με κάνουν να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.Δίνουν χρώμα στη ζωή μου,ζωγραφίζουν όμορφες εικόνες και μπαίνω μέσα!
Βλέποντας τες να κοιμούνται αναρωτιέμαι πώς μπορεί δυο παιδιά που μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον να είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους!Η μία με έντονη προσωπικότητα,ανεξάρτητη και ασυμβίβαστη και η άλλη τόσο ευαίσθητη και ήρεμη...Δύο διαφορετικές υπάρξεις που ολοκληρώνουν την δική μου!Αισθάνομαι τόσο τυχερή που τις έχω στη ζωή μου!
 Τα βράδια που γυρίζω στο σπίτι ξεχνάω για λίγο όλη την κούραση και τα προβλήματα που κουβαλάω...η αγκαλιά και το χάδι τους είναι για μένα το παυσίπονο μου.Και το "σ'αγαπώ μανούλα" με κάνει να αισθάνομαι πως κάτι σωστό κάνω μαζί τους!Μπορεί να μην είμαι η καλύτερη μαμά του κόσμου,αλλά σίγουρα προσπαθώ να γίνω!Και θα γίνω για χάρη τους!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας!