Αγιε μου Βασίλη...

Μια μέρα πριν από τα Χριστούγεννα,την μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας,προσπαθώ να σκεφτώ τι να ζητήσω κι εγώ από τον Αγιο Βασίλη....ξέρω πως δεν υπάρχει,ξέρω πως όλα είναι στο μυαλό μας,αλλά έχω ανάγκη να ζητήσω κάτι κι εγώ!
Τελευταία δεν είμαι και στα καλύτερα μου,το έχετε καταλάβει άλλωστε,γι'αυτό ψάχνω να βρω κάιτι να αλλάξω την διάθεση μου...πολλά προβλήματα,κυρίως στον χώρο της δουλειάς,πολλές σκέψεις που βομβαρδίζουν το μυαλό μου και την ψυχή μου!
Πώς μπορεί κάποιοι άνθρωποι να είναι τόσο "τετράγωνοι" και τόσο δήθεν;Πώς μπορεί να μην τους νοιάζει ο συνάνθρωπος τους και να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους;Να είναι πρόθυμοι να πατήσουν επί πτωμάτων για να σώσουν το τομάρι τους;Και μάλιστα να έχουν το θράσσος να σου ζητάνε να κάνεις το ίδιο;
Αν έχω καταφέρει κάτι ως τώρα,πέρα από την οικογένεια μου,είναι να κερδίζω τον σεβασμό των άλλων με το σπαθί μου!Μια από τις αρχές μου είναι να σέβομαι τους φίλους μου κι όχι να τους εκμεταλλεύομαι!Και αυτό δεν θα το αλλάξω για κανέναν!
Αυτό που με προβληματίζει πιο πολύ από όλα είναι πως αναγκάζομαι καθημερινά να στερούμαι στιγμές από τα παιδιά μου...να λείπω ατελείωτες ώρες...να μην είμαι εκεί...Την ώρα που όλοι καμάρωναν τα παιδιά τους στην σχολική γιορτή,εγώ για άλλη μια φορά ήμουν απούσα...
Σήμερα το πρωί πήγα την Στέλλα στο σχολείο κι ενώ είμασταν αγκαλιά για να πούμε το καθημερινό μας αντίο,η δασκάλα της μου είπε κάτι που με προβλημάτισε πολύ..."αχ βρε μαμά,που δεν είσαι εκεί να καμαρώνεις την κόρη σου"...αισθάνθηκα πολύ άσχημα.Σκέφτηκα πως δεν αξίζει να απέχω από σημαντικές στιγμές της ζωής τους εξαιτίας κάποιων κερατάδων που θέλουν να αποκαλούνται "νοήμων άνθρωποι"!
Και τώρα εδώ,μόνη στο σπίτι,σκέφτομαι πόσο πολύ θα μου λείψουν οι δικοί μου άνθρωποι μέχρι αύριο το βραδυ που θα τους ξαναδώ...
Βρήκα λοιπόν τι θα ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη...να μου φέρει την ηρεμία που μου λείπει και να μου δώσει κι άλλες όμορφες στιγμές με την οικογένεια μου και τους φίλους μου.