26 Ιουλίου 2000,μια μέρα πολύ σημαντική για μένα.Μια μέρα που σημάδεψε τη ζωή μουγια πάντα!Κράτησα για πρώτη φορα στα χέρια μου το π΄ρωτο μικρό μου θαύμα,την Κωνσταντίνα!
Το πιο σπουδαίο πράγμα που είχα κάνει μέχρι τότε στη ζωή μου!
Οταν έμαθα πως ήμουν έγκυος,ένοιωσα πολύ ευτυχισμένη και όσο αυτή μεγάλωνε μέσα μου,εγώ ανυπομονούσα να την κρατήσω στην αγκαλιά μου και να της πω πόσο χαρούμενη ήμουν που την είχα!
Ο γιατρός μου είχε δώσει Π.Η.Τ 30/7,αλλά εγώ ήμουν σίγουρη από την αρχή πως θα γεννούσα στις 26/7 και όταν το έλεγα γελούσαν όλοι!Ισως έφταιγε το ένστικτο μου...ίσως το ότι ήθελα να κάνω δ΄ρο στον Δημήτρη για την επέτεια των 5 χρόνων γνωριμίας μας,το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσε μια γυναίκα να κάνει στον άντρα της.Και τα κατάφερα!!!
Ξημερώματα 26/7 και ανήμερα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής,στις 6,30 π.μ,κρατούσα επιτέλους στην αγκαλιά μου το πιο όμορφο μωρό του κόσμου!Το δικό μου μωρό!Και ξαφνικά η ζωή μου απέκτησε νόημα!Δεν είναι ότι δεν περνούσα καλά μέχρι τότε,αντιθέτως.απλά τώρα έπρεπε να φροντίζω ένα πλασματάκι που εξαρτιόταν αποκλειστικά από εμένα!
Θυμάμαι την πρώτη φορά που την φέραμε σπίτι,καθόμασταν και την κοιτούσαμε με τις ώρες,λες και θέλαμε να αποτυπώσουμε στο μυαλό μας και την παραμικρή λεπτομέρειά της!
Ηταν ένα παιδί ζωηρό,που έκανε την παρουσία της αισθητή παντού.Και ο καιρός περνούσε,η Κωνσταντίνα μεγάλωνε και μας χάριζε όμορφες στιγμές να θυμόμαστε.Ακόμα μας χαρίζει κι ας έχουν δυσκολέψει τα πράγματα λόγω εφηβείας...
Κάθομαι και την κοιτώ και δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως αυτή η κοπέλα που στέκεται απέναντι μου,είναι το ίδιο πλασματάκι που κράτησα πριν από 12 χρόνια!12 χρόνια!!!Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!
Μεγάλωσε,την βλέπω να κάνει την επανάσταση της και να προσπαθεί να γίνει ανεξάρτητη...μου λείπουν οι στιγμές ξενοιασιάς που περνούσαμε μαζί όταν ήταν μικρή...μου λείπει το άρωμα της που με μεθούσε...μου λείπουν τα μικρά χεράκια της που με αγκάλιαζαν σφιχτά και έλιωνα..
Για μένα όσα χρόνια κι αν περάσουν,θα είναι πάντα το μικρό μου μωρό και η αγκαλιά μου θα είναι πάντα εδώ για αυτήν,έτοιμη να την κλείσει μέσα και να την προστατέψει από ό.τι θελήσει να την βλάψει και να την πικράνει!Και υπόσχομαι να μην αφήσω ποτέ τίποτα και κανένα να την πει ράξει!
Χρόνια σου πολλά κοριτσάκι μου.Σ'αγαπώ πολύ και σε ευχαριστώ που κάνεις τη ζωή μου πιο όμορφη!!!
Το πιο σπουδαίο πράγμα που είχα κάνει μέχρι τότε στη ζωή μου!
Οταν έμαθα πως ήμουν έγκυος,ένοιωσα πολύ ευτυχισμένη και όσο αυτή μεγάλωνε μέσα μου,εγώ ανυπομονούσα να την κρατήσω στην αγκαλιά μου και να της πω πόσο χαρούμενη ήμουν που την είχα!
Ο γιατρός μου είχε δώσει Π.Η.Τ 30/7,αλλά εγώ ήμουν σίγουρη από την αρχή πως θα γεννούσα στις 26/7 και όταν το έλεγα γελούσαν όλοι!Ισως έφταιγε το ένστικτο μου...ίσως το ότι ήθελα να κάνω δ΄ρο στον Δημήτρη για την επέτεια των 5 χρόνων γνωριμίας μας,το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσε μια γυναίκα να κάνει στον άντρα της.Και τα κατάφερα!!!
Ξημερώματα 26/7 και ανήμερα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής,στις 6,30 π.μ,κρατούσα επιτέλους στην αγκαλιά μου το πιο όμορφο μωρό του κόσμου!Το δικό μου μωρό!Και ξαφνικά η ζωή μου απέκτησε νόημα!Δεν είναι ότι δεν περνούσα καλά μέχρι τότε,αντιθέτως.απλά τώρα έπρεπε να φροντίζω ένα πλασματάκι που εξαρτιόταν αποκλειστικά από εμένα!
Θυμάμαι την πρώτη φορά που την φέραμε σπίτι,καθόμασταν και την κοιτούσαμε με τις ώρες,λες και θέλαμε να αποτυπώσουμε στο μυαλό μας και την παραμικρή λεπτομέρειά της!
Ηταν ένα παιδί ζωηρό,που έκανε την παρουσία της αισθητή παντού.Και ο καιρός περνούσε,η Κωνσταντίνα μεγάλωνε και μας χάριζε όμορφες στιγμές να θυμόμαστε.Ακόμα μας χαρίζει κι ας έχουν δυσκολέψει τα πράγματα λόγω εφηβείας...
Κάθομαι και την κοιτώ και δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως αυτή η κοπέλα που στέκεται απέναντι μου,είναι το ίδιο πλασματάκι που κράτησα πριν από 12 χρόνια!12 χρόνια!!!Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!
Μεγάλωσε,την βλέπω να κάνει την επανάσταση της και να προσπαθεί να γίνει ανεξάρτητη...μου λείπουν οι στιγμές ξενοιασιάς που περνούσαμε μαζί όταν ήταν μικρή...μου λείπει το άρωμα της που με μεθούσε...μου λείπουν τα μικρά χεράκια της που με αγκάλιαζαν σφιχτά και έλιωνα..
Για μένα όσα χρόνια κι αν περάσουν,θα είναι πάντα το μικρό μου μωρό και η αγκαλιά μου θα είναι πάντα εδώ για αυτήν,έτοιμη να την κλείσει μέσα και να την προστατέψει από ό.τι θελήσει να την βλάψει και να την πικράνει!Και υπόσχομαι να μην αφήσω ποτέ τίποτα και κανένα να την πει ράξει!
Χρόνια σου πολλά κοριτσάκι μου.Σ'αγαπώ πολύ και σε ευχαριστώ που κάνεις τη ζωή μου πιο όμορφη!!!
χρονια πολλα και καλα στο παιδακι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα το χαιρεσαι, να ναι παντα γερο και ευτυχισμενο!