menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

21 Απρ 2012

Προβληματισμοί μιας άνεργης μητέρας...

Εδώ και κοντά 4 μήνες είμαι άνεργη μετά από 14 χρόνια συνεχώμενης εργασίας...Σε μια περίοδο που ένοιωθα πως είχα φτάσει στα όρια μου και χρειαζόμουν επειγώντως να φύγω...
Ηρέμησα πολύ στο σπίτι.Οι στιγμές που μου έδωσαν τα παιδιά μου ήταν το φάρμακο μου.Είχαν στερηθεί την παρουσία μου και τώρα την αναπληρώνω με το παραπάνω.γιατί δουλειά ελπίζω πως κάποια μέρα θα βρω,αλλά τα παιδιά μου δεν θα ξαναγίνουν μικρά και γι'αυτό φροντίζω να παίρνω από αυτά όσο πιο πολλά πράγματα μπορώ.
οταν δούλευα έψαχνα να βρω λίγο χρόνο για μένα.Από το πρωί που ξυπνούσαμε έτρεχα ως το βράδυ.Ημουν κάτι σαν την Μαίρη Παναγιωταρά,μια εργαζόμενη μητέρα,μια καλή νοικοκυρά. Και τώρα απολαμβάνω την παρουσία των παιδιών μου.Το άρωμά τους,τις απορίες και τους προβληματισμούς τους,το μεγάλωμά τους...
Ποτέ δεν ήμουν η γυναίκα του σπιτιού και ούτε φυσικά σκοπεύω να γίνω.Θέλω να πιάσω δουλειά,από την μια για να αισθάνομαι ότι κάτι προσφέρω και από την άλλη,και αυτό είναι το σημαντικότερο,για να διατηρίσω ανέπαφη τη ζωή των παιδιών μου.
Δυστυχώς,όπως οι περισσότεροι γνωρίζεται,τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.Προσπαθούν να μας κάνουν ζωντανούς-νεκρούς,ανθρώπους άβουλους και αναίσθητους σαν αυτούς.Κοιτάξτε γύρω σας,πόσοι άνθρωποι χαμογελάνε;Λες και μας νάρκωσαν.λες και δεν έχουμε τίποτα για να είμαστε ευτυχισμένοι.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ!!!
Εχουμε πάρα πολλά.Πρώτα απ'όλα έχουμε την υγεία μας.Μετά έχουμε την οικογένειά μας και τα παιδιά μας και αν αυτό δεν είναι σπουδαίος λόγος για να είμαστε ευτυχισμένοι τότε ποιος είναι;Για σκεφτείτε λίγο,αξίζει να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και να παραδινόμαστε στο έλεος τους;
Ναι,είμαι μια άνεργη μητέρα,αλλά δεν εγκαταλείπω.Είμαι ζωντανή,έχω όνειρα και θα πολεμήσω γι'αυτα!Το χρωστάω στα παιδιά μου.Το χρωστάω σε μένα.Το χρωστάω σε σας!
Και μπορεί κάποιες φορές να με παίρνει από κάτω,αλλά αρκεί μια ματιά στα κοριτσάκια μου για να πάρω δύναμη και να σηκωθώ.Δεν θα τους αφήσω να με καταστρέψουν όπως κατάστρεψαν την χώρα μας!!!

20 Απρ 2012

Για άλλη μια φορά νοιώθω την ανάγκη να μιλήσω για τις φίλες μου.Άτομα που μπήκαν στη ζωή μου ξαφνικά και ελπίζω να μείνουν για πάντα!
Πάντα έκανα εύκολα παρέες,ήμουν ανοιχτή στους ανθρώπους.Δύσκολα όμως κολλούσα με κάποιους και ακόμα πιο δύσκολα ανοιγόμουν σ'αυτούς και έλεγα πράγματα για μένα.ηθελα να τα κρατάω για μένα,ένοιωθα σίγουρη μόνο με τον εαυτό μου και αυτός ήταν και ο καλύτερος φίλος μου.
πριν από λίγους μήνες πέρασα μια δύσκολη περίοδο που με έφτασε στα όρια μου.Ενοιωθα πολύ πιεσμένη ψυχολογικά και ήμουν έτοιμη να κάνω μπαμ...ή μάλλον έκανα αναστατώνοντας τη ζωή μου και τους ανθρώπους που αγαπούσα και μ'αγαπούσαν.Δεν μπορούσα ν'απολαύσω τις μικρές καθημερινές στιγμές ευτυχίας.
Είχα όμως κοντά μου τις φίλες μου,που μου στάθηκαν και με 'ακουγαν.Κοπέλες που δέθηκα μαζί τους καιεξομολογήθηκα πράγματα για μένα που ποτέ δεν πίστευα πως θα έλεγα σε κάποιον.κοπέλες που είναι απλές και αληθινές(ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ).
με κάποιες από αυτές δέθηκα περισσότερο.αλλωστε είναι λογικό κάποια άτομα να ταιριάζουν περισσότερο,λες και βρίσκεις μια αδελφή ψυχή!Ευτυχώς βρισκόμαστε καθημερινά και τα λέμε,γελάμε ή κάποιες φορές κλαίμε...
Εχω όμως και μια πολύ καλή φίλη που δυστυχώς η απόσταση δεν μας επιτρέπει να βρισκόμαστε.Μια φίλη που ποτέ δεν πίστευα πως θα αποκτούσα μέσα από το χώρο εργασίας μου και που νοιώθω πολύ τυχερή που μπήκε στη ζωή μου!
Υπάρχουν τόσσα πολλά που θα μπορούσα να πω για όλες.Η καθεμιά έχει και κάτι ξεχωριστό και η καθεμιά μου δίνει και κάτι ξεχωριστό!Νοιώθω πολύ τυχερή που τις γνώρισα.Και θέλω να ξέρουν πως θα είμαι πάντα εδώ για αυτές όποτε με χρειαστούν.Και μπορεί να μην έχω πάντα μια λύση να τους δώσω,αλλά πάντα θα έχω έναν ώμο να κλάψουν αν θελήσουν και να κλάψω κι εγώ μαζί τους!

        Σας ευχαριστώ όλες που είστε φίλες μου και που μ'ανέχεστε.

                                        Σας αγαπώ πολύ!


                                                Η παντοτινή σας φίλη,Βάσω.

1 Απρ 2012

Σχέση μητέρας-κόρης

Η πιο σημαντική σχέση στη ζωή μου είναι αυτή με τις κόρες μου!Μια σχέση αγάπης και λατρείας που προσπαθώ όσο μπορώ να την εξελίσσω και να την βελτιώνω.
Ανάμεσα στη μητέρα και στην κόρη της υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός που τις κρατάει ενωμένες μέχρι το τέλος,παρά τις πολλές φάσεις και εντάσεις που υπάρχουν...
Ετσι λοιπόν,η δική μου σχέση με την μεγάλη μου κόρη,είναι στην φάσει που οι εντάσεις είναι καθημερινές.Βλέπεται μπαίνει στην εφηβεία και ξαφνικά ό,τι κι αν πω είναι λόγος για καβγά, ό,τι κι αν κάνω είναι λάθος... Κταλαβαίνω πως είναι μια δύσκολη περίοδος και πρέπει να κάνω υπομονή,αλλά το να συνυπάρχεις με μια έφηβη δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο...
Πάντα υπήρχε μια ένταση μεταξύ μας και σίγουρα την πιο μεγάλη ευθύνη γι'αυτό την έχω εγώ.Εκανα το λάθος που κάνουν αρκετές μητέρες...είδα την σχέση μας ανταγωνιστικά...προσπαθούσα να της δείξω πως εγώ είμαι η αρχηγός και έπρεπε να μ'ακούει...και κάπου εκεί φαίνεται πως έχασα το παιχνίδιγιατί σταμάτησα ν'ακούω εγώ εκείνη...
Ηταν πάντα ένα πολύ δύσκολο παιδί,με νεύρα και με γκρίνια και αυτό με κούρασεπολύ...και δυστυχώς της το έδειξα...ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ!!!
Τώρα προσπαθώ από την αρχή να το διοεθώσω και ελπίζω να μην είναι αργά!Θέλω να της δείξω πως είμαι εδώ γι'αυτήν,πως μπορεί να μ'εμπιστευτεί,πως το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να είναι ευτυχισμένη!
Και όπως είπε και ο Oscar Wilde "τα παιδιά αρχικά αγαπούν τους γονείς τους.Μεγαλώνοντας τους κρίνουν και κάποιοες φορές τους συγχωρούν"!!!
Ελπίζω να με συγχωρέσει...
Θα είμαι πάντα εδώ για σένα κοριτσάκι μου,στα καλά και στα άσχημα,έτοιμη να σε πάρω αγκαλιά και να σου πω πόσο πολύ σ.αγαπάω...