menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

29 Δεκ 2012

Αγιε μου Βασίλη...

Θυμάμαι,όταν ήμουν μικρή,περίπενα πως και πως να έρθει η πρωτοχρονιά και να βρω το δώρο μου κάτω από το δέντρο.Βάζαμε σε ένα πιατάκι λίγα μπισκότα και ένα ποτήρι ποτήρι γάλα και τα αφήναμε για τον άγιο Βασίλη.Και πριν ακόμα χαράξει,πεταγόμουν από το κρεβάτι και έτρεχα με λαχτάρα να δω τι μου είχε φέρει.Είχα αγωνία για το αν είχε λάβει το γράμμα μου και για τον αν πίστευε πως ήμουν αρκετά καλό παιδί για να μου φέρει δώρο.
Και τώρα,αρκετά χρόνια μετά,βλέπω τα παιδιά μου να κάνουν ακριβώς το ίδιο.Η μικρή δηλαδή,μιας και η μεγάλη γνωρίζει πια την αλήθεια.Βέβαια,τους έχω πει πως ο άγιος Βασίλης υπάρχει στην καρδιά μας πάντα.
Μπορεί να είμαι αρκετά μεγάλη πια,35 και κάτι,αλλά φέτος νοιώθω την ανάγκη να γράψω κι εγώ ένα γράμμα και να του ζητήσω κάτι...

                            "Αγιε μου Βασίλη,

ξέρω πως φέτος δεν ήμουν και το καλύτερο παιδί.Εκανα πολλά λάθη για τα οποία μετάνοιωσα.Πλήγωσα ανθρώπους με τα νεύρα μου και τις πράξεις μου.Και νοιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω κάτι,έτσι σαν χάρη για τα παιδικά μου χρόνια,που ήμουν καλό παιδί.
Για το 2013 πάρε σε παρακαλώ μακρυά όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε....
βοήθησε έτσι ώστε να μην υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε...
κάνε να υπάρχει για πάντα ζεστασιά και αγάπη στην καρδιά των ανθρώπων...
φέρε πίσω το χαμόγελο που χάσαμε...
 Δεν θα σε κουράσω άλλο.Εχεις πολύ μεγάλο δρόμο μπροστά σου.Σε περιμένουν πολλά παιδάκια φέτος.Και ξέρω πως θα καταφέρεις να τα κάνεις όλα ευτυχισμένα.
Υπάρχεις στην καρδιά μας και νοιώθουμε για λίγο παιδιά κι εμείς μαζί με τα δικά μας.
καλό ταξίδι άγιε μου βασίλη.Σε περιμένουμε όλοι μας!!!


26 Δεκ 2012

ο απολογισμος μου!

Λίγο πριν φύγει το 2012(στο καλό και να μην ξαναγυρίσει!)κι εγώ παλεύω να τελειώσω επιτέλους τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε.Εδω και μια βδομάδα γράφω και σβηνω αυτά που μου συνέβησαν...ίσως γιατί διαβάζοντας τα,συνειδητοποιώ πόσο κακή χρονιά είχα...
Πίστευα  πως το 2011 ήταν η χειρότερη χρονιά μου.Φαινεται όμως πως το 2012 είχε αλλά σχεδια για μένα...
Η νεα χρόνια με βρήκε άνεργη μετά από 14 χρόνια συνεχούς εργασίας.Δεν είχα πια όρεξη να κανω τίποτα,δεν ήθελα να μιλάω σε κανέναν,πέρα από ελαχιστες εξαιρέσεις.Τα νευρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο.Ήμουν ένα ηφαίστειο ετοιμο να εκραγεί κι όποιον επερνε ο χάρος...αποτέλεσμα ήταν να πάθω μια ελαφριά κατάθλιψη.Ειχα όμως κοντά μου αληθινές φίλες που με στήριξαν,με συμβούλεψαν,μου εδωσαν δύναμη να συνεχίσω.Και με την βοήθεια μιας πολύ καλής ψυχολόγου,το ξεπέρασα εύκολα.
Το καλοκαίρι ήταν ακομα πιο δύσκολο για μένα.Ενοιθα να πνίγομαι.Ηθελα να φύγω από όλους και από όλα.Ο Δημήτρης,που δεν είχε καταλάβει το πως ένοιωθα,φρόντιζε,μάλλον άθελά του,να κάνει τα πράγματα χειρότερα.Και φτάσαμε ένα βήμα πριν το τέλος...εβγαλα την βέρα μου και δεν ηξερα αν θα την ξαναεβαζα ποτέ,δεν ηξερα αν ήθελα να την ξαναβάλω...μετα από πολλές συζητήσεις όμως τα καταφέραμε.Ειμαστε μαζί και καθημερινά κάνουμε προσπάθειες να είμαστε καλα.
Το πιο δύσκολο όμως κομμάτι της φετινής χρονιάς,ήταν και είναι η εφηβεία της μεγάλης κόρης μου...καθημερινοι καβγαδες,νευρα,φωνές.Εχω γίνει για αυτήν η μανα που κάνει τα πάντα λάθος.Καθε μέρα που περνάει,μας απομακρύνει όλο και πιο πολύ...
Το ξέρω πως είναι μια φάση που περνάνε τα περισσότερα σπίτια,αλλά από ότι φαίνεται,με έχει επιρρεασει περισσότερο από ότι περίμενα...Ελπιζω να αλλάξει σύντομα αυτό...
Τελειώνει λοιπόν η χρονιά κι εγώ εύχομαι φεύγοντας να πάρει όλα αυτά που με πλήγωσαν.Ολες τις κακές στιγμες που γέμισαν την ζωή και το μυαλό μου.Και να μην φέρει ποτέ κάτι ανάλογο...
Έρχεται το 2013 και βάζω νέους στοχους,κάνω νέα όνειρα...
Εύχομαι να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί!
Εύχομαι να αποκτήσω με την κόρη μου την τέλεια σχέση!
Εύχομαι να βρω ξανά την ηρεμια μου!
Εύχομαι να βρούμε όλοι μας ξανά το χαμόγελο που χάσαμε!
Εύχομαι να έχω για πάντα στην ζωή μου μοναδικούς ανθρώπους σαν τους φίλους που απέκτησα!
Εύχομαι το 2013 να είναι η αρχή για μια καλύτερη χρόνια για όλους μας!
Σας ςυχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου,να πραγματοποιηθούν όλα σας τα όνειρα!
Καλή χρόνια σε όλους με αγάπη και προσωπική ευτυχία!!!

19 Δεκ 2012

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΚΟΥΡΕΛΙΑ!!!

Ε ναι λοιπόν.Πάλι κατάφερε να ωθήσει στα άκρα και να χάσω τον έλεγχο.Εχει τη δύναμη να το κάνει αυτό.Ισως γιατί εγώ της το επέτρεψα.Ισως γιατί δεν της έβαλα όρια όταν έπρεπε.Ισως γιατί την κακόμαθα...
πάντως κατάφερε να μου χαλάσει την ηρεμία...προσπαθώ να σκεφτώ τι λάθη έχω κάνει μαζί της,σίγουρα είναι πολλά.Την είχα σαν πριγκίπισσα και τώρα βλέπει να χάνει τον θρόνο της.Προσπαθεί να τον ξαναπάρει πίσω,αλλλά με λάθος τρόπο.Φταίω που δεν της έμαθα τον σωστό.
Καταλαβαίνω πως η εφηβεία είναι μια δύσκολη φάση,αλλά δεν αντέχω πια να την αντιμετωπίσω...όχι μ'αυτόν τον τρόπο...Νοιώθω λες και είμαι το κόκκινο πανί κι εκείνη ο ταύρος έτοιμος να μου επιτεθεί με κάθε ευκαιρία.Και τα χτυπήματα είναι βαθιά και πονάνε...
Αισθάνομαι πως δεν είμαι η μαμά που θα ήθελε να έχει...έτσι με κάνει να νοιώθω...λες και μ'εκδικείτε και με τιμωρεί για κάτι που έκανα.Και προσπαθώ να μάθω τι,αλλά μάταια.Αλλαξε πολύ,κυρίως μετά την γέννηση της μικρής και σ'αυτό σίγουρα φταίμε εμείς γιατί πέσαμε πάνω στη μικρή παραπάνω από όσο έπρεπε...
Και με τιμωρεί γι'αυτό...εμένα...μόνο εμένα...και νοιώθω απελπισμένη μην ξέροντας πια τι άλλο να κάνω.Είναι στιγμές που θέλω να ανοίξω την πόρτα και να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται.Αλλες πάλι,λέω πως θα το παλέψω.Πάντα όμως καταλήγουμε να είμαι εγώ η ένοχη...αυτή ξεσπάει και ηρεμεί κι εγώ μένω να γεμίζω το μυαλό μου με σκέψεις,σκέψεις που μου τρυπάνε τον εγκέφαλο...
Αραγε θα σταματήσει ποτέ αυτό ή θα συνεχίσουμε να απομακρυνόμαστε όλο και πιο πολύ;Δεν το ξέρω...αυτό που ξέρω είναι πως κουράστικα να απολογούμε για τα πάντα...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ...
Θα σκέφτεστε γιατί τα γράφω όλα αυτά.Τα γράφω γιατί έτσι ηρεμώ.Τα βγάζω από μέσα μου και νοιώθω πως το σφίξιμο που νοιώθω φεύγει,έστω και για λίγο.Ισως τα γράφω γιατί ελπίζω πως κάποια μαμά που το διαβάζει κι έχει περάσει κάτι ανάλογο,θα μου δώσει κουράγιο και συμβουλές για το πως θα το διορθώσω...

                             Μπορουν άραγε να φτι΄΄αξουν τα πράγματα ή είναι αργά;....

16 Δεκ 2012

Ποση ευτυχία μπορεί να κρύβουν τα μάτια ενός παιδίου!!!Και πόση ευτυχία μπορεί να γεμίσει η καρδιά σου βλέποντας το να λάμπει από χαρά.Καπως έτσι ένιωσα κι εγώ προχτες.
Μπήκαμε το βράδυ στο σπίτι και η Στέλλα ανακάλυψε πως ο Άγιος Βασίλης είχε πάρει το γράμμα της από το χριστουγεννιάτικο δέντρο που το είχε αφήσει.Άρχισε να φωνάζει από χαρά!Στην συνέχεια την εβαλα να δει στον υπολογιστή το μηνυμα που της είχε στείλει ο Άγιος Βασίλης(α ρε fb,να'σαι καλά).Ε,λοιπόν,το τι έγινε δεν περιγράφεται...χοροπηδουσε σαν τρελλή και τραγουδούσε,φώναζε πως θα το πει σε όλους τους φίλους της!
και τότε ένοιωσα να παγώνει ο χρόνος.Προσπαθούσα να ρουφηξω κάθε δευτερόλεπτο της στιγμης.Ενοιωθα γεμάτη και ευλογημένη.Συνειδητοποίησα για αλλά μια φορά,ποσο τυχερή είμαι που έχω τα παιδιά μου στην ζωή μου!Με κάνουν να ξεχνω τα πάντα βλέποντας τα ευτυχισμένα.Γιατί με την ευτυχία τους νοιώθω πως παίρνω κι εγώ ένα μερίδιο.
Με γεμιζουν με συναισθήματα που ποτέ δεν γνωριζα πως υπήρχαν μέσα μου και που βγαίνουν καθημερινά στην επιφάνεια!
Υπάρχουν φυσικά στιγμές που θέλω να φωνάξω τον Ηρώδη,αλλά ποτέ δεν το εννοω και κυρίως ποτέ δεν μετανοιωνω που ήρθαν στην ζωή μου!Γιατί μαζί τους ξαναεωινα παιδί,γιατί μαζί τους ονειρευτικα,γιατί μαζί τους έγινα καλύτερος άνθρωπος!

2 Δεκ 2012

Κοιτάζω εδώ και ώρα την οθόνη του υπολογιστή και σκέφτομαι τι να γράψω.Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά,αλλά αυτές κάνουν τρελλούς κύκλους και μπερδεύονται...
Από μικρή έκανα όνειρα/Ονειρευόμουν μια ΄όμορφη ζωή,ευτυχισμένη,με μια οικογένεια όμορφη και παιδιά που θα λάτρευα.Κι αυτό εν μέρη το έχω καταφέρει.Λίγη προσπάθεια θέλει ακόμα κι όλα θα φτιάξουν...έτσι ελπίζω δηλαδή...

Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω,δεν θα πρέπει να είμαι αχάριστη.Θα πρεπει να είμαι ευγώμων για αυτά που απέκτησα με μεγαλύτερο επίτευγμά μου τις κόρες μου.Ο,τι πιο σπουδαίο και σημαντικό έχω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου.





Είναι κάποια πράγματα που ζητούν απαντήσεις.Τι έχω κάνει...πόσο άλλαξα...τι θα πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα...αν θα τα καταφέρω...πόσο άντεξα στις δυσκολίες...Μία μία οι σκέψεις αρχίζουν να μπαίνουν σε μια σειρά....Τι έχω κάνει: χμ...έκανα πολλλά,κάποια σωστά πράγματα και κάποια λάθος.Εκανα μια οικογένεια που μέχρι στιγμής,αντέχει στις καθημερινές προκλήσεις της ζωής και τις ξεπερνάει παρά τα χτυπήματα που δέχεται.Πόσο άλλαξα: Αλλαξα πολύ,έγινα καλύτερος άνθρωπος,πιο δυνατός,πιο ευαίσθητος.Αλλαξα τις προτεραιότητές μου,άφησα στην άκρη εμένα για να δώσω σημασία σε κάτι πιο σημαντικό και ουσιώδης,στα παιδιά μου.Αυτά έγιναν ο κόσμος μου κι εγώ γυρίζω γύρω από αυτά.Αν θα τα καταφέρω: Αυτό πραγματικά δεν το γνωρίζω...ξέρω όμως όμως πως καθημερινά παλεύω γι'αυτό και ελπίζω να τα καταφέρω.
 Πόσο άντεξα:...άντεξα να βλέπω τα πράγματα να αλλάζουν,όχι πάντα προς το καλύτερο...άντεξα στα χτυπήματα που δέχτηκα,παρόλο που πολλές φορές στεκόμουν σαν σάκος του μποξ αδύναμος να αντιδράσει...τώρα που το σκέφτομαι,για να είμαι ακόμα εδώ,μάλλον άντεξα και θα συνεχίσω να αντέχω για πολύ ακόμα...
Μπορεί να μην περνάω την πιο τέλεια χρονιά μου,αλλά ψάχνω να βρω τον εαυτό μου που κάπου στον δρόμο με έχασα.Που πίστευα πως δεν μπορώ να βρω...χάρη όμως σε μια αγαπημένη μου φίλη(την εξομολόγο μου όπως την αποκαλώ) πιστεύω πως μπορώ να καταφέρω να με βρω.Μου θύμησε τις δυνατότητες που έχω σαν άνθρωπος και που εγώ είχα ξεχάσει.Και την ευχαριστώ γι'αυτό.Την ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου που είναι εδώ δίπλα μου,παρ'όλη την απόσταση που μας χωρίζει,έτοιμη να με ακούσει,να με μαλώσει,να με συμβουλέψει.
Πρέπει να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου και να παλέψω για όλα όσα ονειρεύομαι και θέλω να αποκτήσω.Και κυρίως για να ηρεμήσω.Το χρωστάω στον εαυτό μου αυτό...
Είμαι η Βάσω και είμαι καλά...ή τουλάχιστον θα γίνω!!!