περί φιλίας!

Εχω γράψει πολλές φορές για την φιλία.Ισως έχω γίνει και κουραστική με αυτό το θέμα.Είναι όμως πολύ δυνατό συναίσθημα και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου.
  Και πώς μπορεί να μην έχει σημαντικό ρόλο;Ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν;Ακόμα κι όταν οι συνθήκες της ζωής μας αλλάζουν,αυτή είναι εκεί να μας γεμίζει χαρά!
  Η αληθινή φιλία δεν χτίζεται σε μια μέρα.Θέλει πολύ προσπάθεια και από τους δύο.Θέλει κατανόηση.Να δεχτούμε το γεγονός ότι ο άλλος είναι διαφορετικός.Να του φερόμαστε όπως ακριβώς θα θέλαμε να φερθούν σε εμάς.Να μην τον κριτικάρουμε και να μην κρίνουμε τις επιλογές του.Αλλωστε,είμαστε μία από αυτές!
  Δεν πρέπει να τον θεωρούμε δεδομένο.Να του δείχνουμε πόσο σημαντικός είναι για εμάς.Να τον εμπιστευόμαστε αλλά και να καταφέρουμε να τον κάνουμε να μας εμπιστευτεί κι αυτός.Να είμαστε δίπλα του και στα καλά και στα κακά.Και στις χαρές και στις λύπες.Μαζί του ξεχνάμε τα πάντα.Μοιραζόμαστε τις πιο βαθιές μας σκέψεις και τους προβληματισμούς μας.Κι αυτός,είναι πάντα εκεί,έτοιμος να πιάσει το χέρι μας όταν λυγίζουμε και να προχωρίσουμε μπροστά μαζί.
  Αισθάνομαι πολύ τυχερή που έχω τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου.Ανθρώπους που βλέπω καθημερινά και που περνάω απίστευτα μαζί τους.Που όταν τυχαίνει και δεν βρισκόμαστε για κάποιο λόγο,παθαίνουμε "σύνδρομο στέρησης".Που ο καθημερινός μας καφές έχει γίνει τρόπος ζωής.Η Βαγγελιώ,η Αθηνά,Η Δήμητρα,η Ζωή,η Γεωργία,η Χριστίνα και η Δήμητρα.Εμείς μαζί,μια παρέα από 8 κοπέλες,προκαλούμε πανικό σε κάθε μας συνάντηση.Και το γέλιο είναι το απαραίτητο συστατικό της παρέας μας.
  Κι έπειτα,είναι και η φιλία από απόσταση.Κάτι το οποίο δεν ήξερα και είχα την χαρά να γνωρίσω.Πριν από περίπου 2 χρόνια γνώρισα την Ειρήνη.Μια κοπέλα που ήξερα λόγο της δουλειάς μου,αλλά που πραγματικά γνώρισα το καλοκαίρι του 2011.Και που με την προσωπικότητά της,με κέρδισε αμέσως!
  Λένε πως η απόσταση διχάζει τις σχέσεις.Εγώ λέω πως η αληθινή φιλία αντέχει στον χρόνο και στην απόσταση!Και δυναμώνει μέρα με την μέρα.Γιατί υπάρχουν γερές βάσεις.Κι αυτό υπάρχει μεταξύ μας!Είναι σαν να έχω βρει την αδελφή που δεν είχα.Είναι πάντα εδώ,μέσα στην καρδιά μου,εκεί που πραγματικά ανήκει!παρά το γεγονός ότι μας χωρίζουν παραπάνω από 500 χλμ.
  Είναι υπέροχο να έχεις αληθινούς φίλους.Γεμίζουν την ζωή σου και την καρδιά σου.Κι όταν τους βρεις,κάνεις τα πάντα για να τους κρατήσεις εκεί!

           Για άλλη μια φορά,

                          Ευχαριστώ για την φιλία σας αγαπημένες μου!
                  

Τέλεια μάνα?...όχι εγώ!!!!

Από την ώρα που μαθαίνουμε για την εγκυμοσύνη μας,αγωνιούμε για τον αν θα είμαστε η "τέλεια" μαμά.Θα το μεγαλώσουμε σωστά;θα το κάνουμε ευτυχισμένο;Θα του προσφερουμε όσα θα θέλει;Και όταν αυτό γεννηθεί,παλεύουμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στους ρόλους που έχουμε ως γυναίκα,εργαζόμενη,σύντροφος,μαμά και συχνά δεν αισθανόμαστε "καλές" μάνες για το παιδί μας.
Κι εκεί υπάρχουν πάντα οι καλόβουλες "τελειες" μητέρες που φροντίζουν αμέσως να αμφισβητίσουν την μητρική μας φροντίδα.Αυτές που τα ξέρουν όλα και τα κάνουν όλα σωστά.Αυτοί οι φωτεινοί παντογνώστες που έχουν άποψη για όλους και για όλα.Που ζουν κλεισμένες στον "τέλειο" κόσμο τους και οι παρωπίδες τους τις εμποδίζουν να δουν δεξιά κι αριστερά.Ποιον προσπαθούν να πείσουν;Σίγουρα όχι εμένα!
πολλές φορές θύμωσα μαζί τους,στην πορεία όμως τις προσπέρασα.Δεν έχω κάτι εναντίον τους.Είμαι όμως εναντίον των ανθρώπων που βλέπουν τα πράγματα μονόπλευρα.Σου λένε να διαβάσεις κανένα βιβλίο.Εγώ τους λέω πως στα βιβλία όλα είναι όμορφα γραμμένα.Οταν όμως αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα,τότε τα λέμε!Γιατί εκεί όλα είναι διαφορετικά.
οταν ένα παιδί έχει μια ά συμπεριφορά,όλοι θεωρούν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο σπίτι του.Και γιατί παρακαλώ θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα στο σπίτι του;Εσείς δεν θεωρήτε ότι το παιδί έχει τα δικά του θέλω και τις δικές του απόψεις.Γιατί όταν κάτι πάει στραβά θα πρέπει να ευθύνεται το σπίτι του;Και εν πάσι περιπτώσι,δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία σύγκρισης για το πια είναι καλύτερη μαμά!
Είμαστε άνθρωπου και κάνουμε λάθη.Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αγαπάμε τα παιδιά μας.Ναι δεν είμαι η "τέλεια" μάνα.Ναι δεν έχω τα "τέλεια" παιδιά.Αυτό δεν σημαίνει πως τα αγαπώ λιγότερο από εσάς και πως δεν κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να τους εξασφαλίσει μια ευτυχισμένη ζωή.Ναι τους φωνάζω,ναι βάζω τιμωρίες,αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαι σωστή μαμά.Σημαίνει πως προσπαθώ να τους βάλω όρια που πρέπει να σέβονται γιατί στην αληθινή ζωή τα όρια θα είναι μεγαλύτερα.Ούτε σημαίνει πως δεν τα σέβομαι.Αν δεν τα σεβόμουν,απλά δεν θα ασχολούμουν μαζί τους.
Εχω καθαρή την συνείδηση μου.Ξέρω πως κάνω ό,τι είναι δυνατόν για το καλύτερο τους και δεν δέχομαι κριτική από κανέναν για το θέμα αυτό.Θα κριθούμε όλοι εκ των υστέρων από τα ίδια μας τα παιδιά!

 ααααααααα.....
                και μην το παίρνεται προσωπικά!
                                   Γενικά μιλάω!!!