Και ναι,είναι αλήθεια.Επιτέλους είμαι μαζί με την "αδελφή" μου!Μετά από οχτώ μήνες,να που ξανασυναντιόμαστε!Κι ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω!
Παρασκευή απόγευμα,φτάσαμε στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούμε την Ειρήνη και την κόρη της,Νεφέλη.Η αγωνία και κυρίως η χαρά μου ήταν μεγάλη.Και η πτήση είχε καθυστέρηση,κάνοντας την αναμονή μεγαλύτερη.Τα καλά πράγματα όμως,αργούν να γίνουν!
Στις 18:00 άνοιξε η πόρτα και πίσω φάνηκαν τα κορίτσια μου.Σε λίγα δευτερόλεπτα θα κρατούσα αγκαλιά την αγαπημένη μου φιλενάδα,που τόσο πολύ μου είχε λείψει.Αγκαλιαστήκαμε ενθουσιασμένες και δεν σας κρύβω,πως ήθελα να βάλω τα κλάμματα από την χαρά μου,ευτυχώς όμως κρατήθηκα.
Γυρίσαμε στο σπίτι χαρούμενες που επιτέλους είμασταν μαζί.Εκανα καφέ και καθίσαμε στο μπαλκόνι να τον απολαύσουμε και κυρίως,να απολαύσουμε η μία την άλλη. Η Στέλλα και η Νεφέλη ταίριαξαν απόλυτα!Βέβαια,δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για αυτό!Το σπίτι γέμισε με παιδικά γέλια.Επαιζαν ενθουσιασμένες λες και ήταν μαζί από μικρές.Κι εμείς,τις παρακολουθούσαμε ευτυχισμένες!Τα κοριτσάκια μας!Μια καινούρια φιλία είχε μόλις αρχίσει!Μια φιλία,που ελπίζω να γίνει τόσο δυνατή,όσο είναι και η δική μου με την Ειρήνη!
Το βράδυ,έστρωσα τα κρεβάτια και οι μικρές ξάπλωσαν μαζί να δούνε παιδικά.Η Νεφέλη,λόγω της έντονης ημέρας που είχε,κοιμήθηκε αμέσως.Η Στέλλα,το νυχτοπούλι μου,συνέχισε να βλέπει παιδικά στην κρεβατοκάμαρα μέχρι να την πάρει ο ύπνος γύρω στις δώδεκα.
Οσο για εμάς,αράξαμε στο σαλόνι και λέγαμε τα δικά μας.Είχαμε τόσα πολλά να πούμε κι ας μιλάμε κάθε μέρα.Η κολλητή μου στεκόταν απέναντι μου,στο ίδιο δωμάτιο με εμένα κι αυτό με έκανε να αισθάνομαι τόσο γεμάτη!Είχα τόσο ανάγκη να την δω...κι αυτό τώρα ήταν πραγματικότητα!
Πέσαμε για ύπνο σχετικά νωρίς.Ηταν μεγάλη μέρα και για τις δυο μας.Κυρίως για την Ειρήνη,λόγω του ταξιδιού.Το Σαββατοκύριακο ήταν μπροστά μαςΕίχαμε άλλες δυο μερες να χαρούμε η μία την παρέα της άλλης!
Σάββατο πρωί,ήπιαμε τον καφέ μας και αναχωρήσαμε για βόλτα.Η μέρα ήταν υπέροχη.Περπατήσαμε για λίγο στην παραλία και μετά καθίσαμε στην πλατεία Αριστοτέλους.Ακόμα δεν το πίστευα.Εγώ,η Ειρήνη και η κόρες μας,μαζί στην Θεσσαλονίκη.Σας είπα πόσο χαρούμενη είμαι;Περάσαμε πολύ ωραία και η μέρα ήταν ακόμα στην αρχή!
Γυρίσαμε σπίτι και αφού φάγαμε,ξαπλώσαμε λίγο να ξεκουραστούμε.Είχαμε μπροστά μας μια γεμάτη μέρα και ειδικά οι μικρές,έπρεπε να είναι ξεκούραστες για να αντέξουν.Η Στέλλα βέβαια,ως συνήθως,έμεινε ξυπνητή και έπαιζε.Κι εγώ δεν κοιμήθηκα.Σκεφτόμουν πόσο τυχερή είμαι που έχω μια τέτοια φίλη στη ζωή μου.Μια φίλη που αγαπώ κάθε μέρα και περισσότερο!Μια φίλη,που είναι πάντα δίπλα μου,παρά τα χλμ που μας χωρίζουν!
Η Νεφέλη ξύπνησε ορεξάτη.Αρχισαν αμέσως να παίζουν με την Στέλλα κι εγώ καθόμουν και τις χάζευα.Πόσο όμορφο είναι να βλέπεις δυο παιδιά να παίζουν χαρούμενα!Κι αν αυτά τα παιδιά είναι το δικό σου και της κολλητής σου,ακόμα καλύτερα!
Το απόγευμα πήγαμε τις μικρές στο πάρκο για λίγο.Εκεί μας περίμεναν οι φίλοι της Στέλλας,αλλά και οι δικές μου φίλες.Γελάσαμε πολύ και γυρίσαμε στο σπίτι να ετοιμαστούμε για την βραδινή μας έξοδο.Σε λίγο θα γνωρίζαμε από κοντά την Σοφία.Μια πολύ καλή κοπέλα που μας κέρδισε αμέσως.
Το κακό όταν βγαίνεις με παιδιά,ειναι πως δεν αντέχουν πολύ ώρα.Ετσι το δυαλύσαμε νωρίς και γυρίσαμε στο σπίτι.Τις βάλαμε για ύπνο κι εμείς για άλλη μια φορά,αρχίσαμε τις συζητήσεις μας.Και το τραβήξαμε ως τα ξημερώματα.Ο χρόνος κυλούσε γρήγορα...οι μέρες μας μαζί σε λίγο θα τελειώναν...ήμουν όμως πολύ χαρούμενη που την είδα έστω για λίγο.Ενοιωθα γεμάτη.Είχα κοντά μου τον πιο "δικό" μου άνθρωπο.Την αδελφή που ποτε δεν ειχα και που αποκτησα χωρις να το περιμενω!
Η Κυριακή ξεκίνησε ομορφα.Οι μικρές έπαιζαν κι εμείς χαλαρωναμε για άλλη μια φορα,προσπαθώντας να γεμίσουμε όσο πιο πολύ μπορούσαμε η μια από την άλλη.Η μέρα που θα έφευγαν πλησίαζε....το απόγευμα,σειρα είχε βόλτα στην παραλία.Εκει θα συναντούσαμε μια αγαπημένη φίλη της Ειρήνης,τη Βίκυ.Τα παιδιά έτρεχαν χαρούμενα συνεχεια.Και μιας και η παρέα είχε δέσει καλα,αποφασίσαμε να συνεχίσουμε σπίτι μου.Εκει μιλούσαμε,γελούσαμε και φυσικά η μπύρα ήταν άφθονη.Κατα τις 1 παρα το δυαλυσαμε και βάλαμε τις μικρές για ύπνο.Και ενώ όλα ήταν τοσο ωραια,αρχισα να νοιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος.Σε λιγες ώρες έφευγαν κι αυτό μου έφερνε λύπη...
Δευτερα πρωί....η μέρα του αποχαιρετισμού....πως μπορείς να μένεις αδιάφορος σε κάτι τέτοιο;Ναι,δεν θα χαθούμε,αλλά πως συνηθίζεται η απόσταση και η έλλειψη ενός δικού σου ανθρώπου;Μια γλυκόπικρη αισθηση υπήρχε μέσα μου.Απο την μία,είχα περάσει ένα υπέροχο τριήμερο με την φίλη μου,από την άλλη όμως θα έπρεπε να της πω αντίο σε λίγο....δεν παλευεται αυτό...ήθελα να σταματήσει ο χρόνος.Να μπορέσουμε να είμαστε λίγο ακομα μαζί....ομως...
Η ώρα έφτασε,το ταξί ήρθε και εκείνη η τελευταία αγκαλιά ήταν η πιο δύσκολη από όλες...ηθελα να βάλω τα κλάμματα....δεν ήθελα όμως να είναι αυτή η τελευταία εικονα που θα είχε από εμένα...και ευτυχώς κρατήθηκα...μεχρι να φύγει το ταξί,γιατί μετά....
Ήταν ένα γεμάτο τριήμερο και χαίρομαι πολύ που είχα την τύχη να το περάσω με την "αδελφη" μου.Και τώρα,αυτό που μου δίνει δυναμη,είναι το να σκέφτομαι πως σε δυο μήνες θα συναντηθούμε ξανά.....
. Μου λείπεις ήδη φιλενάδα....
. Σε αγαπώ πολύ και το ξέρεις...
Ραντεβού τον Ιούνιο.....
Παρασκευή απόγευμα,φτάσαμε στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούμε την Ειρήνη και την κόρη της,Νεφέλη.Η αγωνία και κυρίως η χαρά μου ήταν μεγάλη.Και η πτήση είχε καθυστέρηση,κάνοντας την αναμονή μεγαλύτερη.Τα καλά πράγματα όμως,αργούν να γίνουν!
Στις 18:00 άνοιξε η πόρτα και πίσω φάνηκαν τα κορίτσια μου.Σε λίγα δευτερόλεπτα θα κρατούσα αγκαλιά την αγαπημένη μου φιλενάδα,που τόσο πολύ μου είχε λείψει.Αγκαλιαστήκαμε ενθουσιασμένες και δεν σας κρύβω,πως ήθελα να βάλω τα κλάμματα από την χαρά μου,ευτυχώς όμως κρατήθηκα.
Γυρίσαμε στο σπίτι χαρούμενες που επιτέλους είμασταν μαζί.Εκανα καφέ και καθίσαμε στο μπαλκόνι να τον απολαύσουμε και κυρίως,να απολαύσουμε η μία την άλλη. Η Στέλλα και η Νεφέλη ταίριαξαν απόλυτα!Βέβαια,δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για αυτό!Το σπίτι γέμισε με παιδικά γέλια.Επαιζαν ενθουσιασμένες λες και ήταν μαζί από μικρές.Κι εμείς,τις παρακολουθούσαμε ευτυχισμένες!Τα κοριτσάκια μας!Μια καινούρια φιλία είχε μόλις αρχίσει!Μια φιλία,που ελπίζω να γίνει τόσο δυνατή,όσο είναι και η δική μου με την Ειρήνη!
Το βράδυ,έστρωσα τα κρεβάτια και οι μικρές ξάπλωσαν μαζί να δούνε παιδικά.Η Νεφέλη,λόγω της έντονης ημέρας που είχε,κοιμήθηκε αμέσως.Η Στέλλα,το νυχτοπούλι μου,συνέχισε να βλέπει παιδικά στην κρεβατοκάμαρα μέχρι να την πάρει ο ύπνος γύρω στις δώδεκα.
Οσο για εμάς,αράξαμε στο σαλόνι και λέγαμε τα δικά μας.Είχαμε τόσα πολλά να πούμε κι ας μιλάμε κάθε μέρα.Η κολλητή μου στεκόταν απέναντι μου,στο ίδιο δωμάτιο με εμένα κι αυτό με έκανε να αισθάνομαι τόσο γεμάτη!Είχα τόσο ανάγκη να την δω...κι αυτό τώρα ήταν πραγματικότητα!
Πέσαμε για ύπνο σχετικά νωρίς.Ηταν μεγάλη μέρα και για τις δυο μας.Κυρίως για την Ειρήνη,λόγω του ταξιδιού.Το Σαββατοκύριακο ήταν μπροστά μαςΕίχαμε άλλες δυο μερες να χαρούμε η μία την παρέα της άλλης!
Σάββατο πρωί,ήπιαμε τον καφέ μας και αναχωρήσαμε για βόλτα.Η μέρα ήταν υπέροχη.Περπατήσαμε για λίγο στην παραλία και μετά καθίσαμε στην πλατεία Αριστοτέλους.Ακόμα δεν το πίστευα.Εγώ,η Ειρήνη και η κόρες μας,μαζί στην Θεσσαλονίκη.Σας είπα πόσο χαρούμενη είμαι;Περάσαμε πολύ ωραία και η μέρα ήταν ακόμα στην αρχή!
Γυρίσαμε σπίτι και αφού φάγαμε,ξαπλώσαμε λίγο να ξεκουραστούμε.Είχαμε μπροστά μας μια γεμάτη μέρα και ειδικά οι μικρές,έπρεπε να είναι ξεκούραστες για να αντέξουν.Η Στέλλα βέβαια,ως συνήθως,έμεινε ξυπνητή και έπαιζε.Κι εγώ δεν κοιμήθηκα.Σκεφτόμουν πόσο τυχερή είμαι που έχω μια τέτοια φίλη στη ζωή μου.Μια φίλη που αγαπώ κάθε μέρα και περισσότερο!Μια φίλη,που είναι πάντα δίπλα μου,παρά τα χλμ που μας χωρίζουν!
Η Νεφέλη ξύπνησε ορεξάτη.Αρχισαν αμέσως να παίζουν με την Στέλλα κι εγώ καθόμουν και τις χάζευα.Πόσο όμορφο είναι να βλέπεις δυο παιδιά να παίζουν χαρούμενα!Κι αν αυτά τα παιδιά είναι το δικό σου και της κολλητής σου,ακόμα καλύτερα!
Το απόγευμα πήγαμε τις μικρές στο πάρκο για λίγο.Εκεί μας περίμεναν οι φίλοι της Στέλλας,αλλά και οι δικές μου φίλες.Γελάσαμε πολύ και γυρίσαμε στο σπίτι να ετοιμαστούμε για την βραδινή μας έξοδο.Σε λίγο θα γνωρίζαμε από κοντά την Σοφία.Μια πολύ καλή κοπέλα που μας κέρδισε αμέσως.
Το κακό όταν βγαίνεις με παιδιά,ειναι πως δεν αντέχουν πολύ ώρα.Ετσι το δυαλύσαμε νωρίς και γυρίσαμε στο σπίτι.Τις βάλαμε για ύπνο κι εμείς για άλλη μια φορά,αρχίσαμε τις συζητήσεις μας.Και το τραβήξαμε ως τα ξημερώματα.Ο χρόνος κυλούσε γρήγορα...οι μέρες μας μαζί σε λίγο θα τελειώναν...ήμουν όμως πολύ χαρούμενη που την είδα έστω για λίγο.Ενοιωθα γεμάτη.Είχα κοντά μου τον πιο "δικό" μου άνθρωπο.Την αδελφή που ποτε δεν ειχα και που αποκτησα χωρις να το περιμενω!
Η Κυριακή ξεκίνησε ομορφα.Οι μικρές έπαιζαν κι εμείς χαλαρωναμε για άλλη μια φορα,προσπαθώντας να γεμίσουμε όσο πιο πολύ μπορούσαμε η μια από την άλλη.Η μέρα που θα έφευγαν πλησίαζε....το απόγευμα,σειρα είχε βόλτα στην παραλία.Εκει θα συναντούσαμε μια αγαπημένη φίλη της Ειρήνης,τη Βίκυ.Τα παιδιά έτρεχαν χαρούμενα συνεχεια.Και μιας και η παρέα είχε δέσει καλα,αποφασίσαμε να συνεχίσουμε σπίτι μου.Εκει μιλούσαμε,γελούσαμε και φυσικά η μπύρα ήταν άφθονη.Κατα τις 1 παρα το δυαλυσαμε και βάλαμε τις μικρές για ύπνο.Και ενώ όλα ήταν τοσο ωραια,αρχισα να νοιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος.Σε λιγες ώρες έφευγαν κι αυτό μου έφερνε λύπη...
Δευτερα πρωί....η μέρα του αποχαιρετισμού....πως μπορείς να μένεις αδιάφορος σε κάτι τέτοιο;Ναι,δεν θα χαθούμε,αλλά πως συνηθίζεται η απόσταση και η έλλειψη ενός δικού σου ανθρώπου;Μια γλυκόπικρη αισθηση υπήρχε μέσα μου.Απο την μία,είχα περάσει ένα υπέροχο τριήμερο με την φίλη μου,από την άλλη όμως θα έπρεπε να της πω αντίο σε λίγο....δεν παλευεται αυτό...ήθελα να σταματήσει ο χρόνος.Να μπορέσουμε να είμαστε λίγο ακομα μαζί....ομως...
Η ώρα έφτασε,το ταξί ήρθε και εκείνη η τελευταία αγκαλιά ήταν η πιο δύσκολη από όλες...ηθελα να βάλω τα κλάμματα....δεν ήθελα όμως να είναι αυτή η τελευταία εικονα που θα είχε από εμένα...και ευτυχώς κρατήθηκα...μεχρι να φύγει το ταξί,γιατί μετά....
Ήταν ένα γεμάτο τριήμερο και χαίρομαι πολύ που είχα την τύχη να το περάσω με την "αδελφη" μου.Και τώρα,αυτό που μου δίνει δυναμη,είναι το να σκέφτομαι πως σε δυο μήνες θα συναντηθούμε ξανά.....
. Μου λείπεις ήδη φιλενάδα....
. Σε αγαπώ πολύ και το ξέρεις...
Ραντεβού τον Ιούνιο.....
