menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

16 Ιουν 2016

3 χρόνια μετά....

Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια από την μέρα που έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου....από την μέρα που έμαθα με σκληρό τρόπο πως δεν είμαι άτρωτη....αλλά και από την μέρα που έγινα πιο δυνατή...

3 χρόνια μετά και αυτό μοιάζει με ένα κακό όνειρο....ένα όνειρο που ευτυχώς δεν βγήκε αληθινό και πέρασε ξυστά από πάνω μου,αφήνοντας όμως το σημάδι του χαραγμένο στο μυαλό και στην ψυχή μου...

Ένα όνειρο που ποτέ δεν θα ξεχάσω,γιατί με ταρακούνησε τόσο πολύ...αλλά και με δίδαξε....

Τίποτα δεν είναι δεδομένο...

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα...

Ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο...

Αγάπα με όλη την δύναμη της ψυχής σου....

Χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους με στήριξαν τότε....σε όσους μου έδωσαν κουράγιο όταν εγώ ένοιωθα πως όλα τελείωσαν....

Άλλα τίποτα δεν τελείωσε...αντιθέτως...όλα άρχισαν τότε...ξαναγεννήθηκα.....

Λένε πως σαν την υγεία δεν έχει...εγώ θα πω πως σαν την ευτυχία δεν έχει...γιατί τι να την κάνεις την υγεία,όταν σου λείπει η ευτυχία;

3 χρόνια μετά κι εγώ είμαι εδώ για να ζω την ζωή μου όσο πιο έντονα μπορώ....

Αυτή είναι η ανάρτηση από τότε....

πέρασε κι αυτό!!!


καλό ξημέρωμα.....

14 Ιουν 2016

Το καλοκαίρι έφτασε,εμπρός βήμα ταχύ...

Το καλοκαίρι έφτασε,εμπρός βήμα ταχύ,να το προϋπαντήσουμε παιδιά με ι.χ.....

Ήρθε το καλοκαιράκι κι εγώ εδώ,να κάνω σχέδια για το πως θα περάσει κι αυτό.

Να πάω στο μαγικό μπαλκόνι μου;

Να πάω στο σαλόνι ή μήπως να πάω για ένα κρύο ντουζ να συνέλθω;

Τα παιδιά είναι έτοιμα να πάνε στο χωριό για να ξεκουραστούν κι αυτό πολύ νε στεναχωρεί....(μην βλέπετε που κάνω τούμπες...)

Εγώ θα μείνω πίσω η καψερή να σκέφτομαι πως δεν θα έχω πια να αγχώνομαι τι να μαγειρέψω...δεν θα έχω με ποιον να μαλώνω....δεν θα έχω να μαζεύω παιχνίδια από το πάτωμα...

Πόσο βαρετά θα είναι....θα πρέπει να βγαίνω με φίλες για καφέ...θα μπορώ επιτέλους να μαγειρεύω όλα αυτά που δεν τρώνε...και θα περνάω ώρες με τον Δημήτρη μόνοι μας....
(Πάλι τούμπες κάνω,αλλά εσείς κάντε πως δεν βλέπετε...)

Πάντως,πέρα από τα αστεία,πολύ θα το ήθελα να έφευγα....να έπαιρνα ένα λεωφορείο,ένα αεροπλάνο,ένα τρένο βρε αδελφέ κι όπου με βγάλει....έτσι να αδειάσω λιγάκι το μυαλό και την ψυχή μου...να γεμίσω τις μπαταρίες μου λιγάκι...(το οτοκορέκτ έχει βαλθεί να με τρελάνει....γεμίσω γράφω,μην σας πω τι έβγαλε...)

Έχω ανάγκη από διακοπές...

εκείνες τις παλιές με τα λεφτά...

εκείνες που απλά καθόμουν στην παραλία χωρίς να έχω να σκεφτώ τίποτα...

και τι δεν θα έδινα να το νοιώσω για λίγο αυτό ξανά κι ας καθόμουν και στην άκρη του βουνού χαζεύοντας το κενό....

εχω τόσο ανάγκη από διακοπές...

από αυτές που συναντάς αγαπημένα σου πρόσωπα και φτιάχνεις μαζί τους μικρές στιγμές....

Έχω ανάγκη από διακοπές...από αυτές που ξεκουράζεται η ψυχή.....


5 Ιουν 2016

κάλεσμα σε μουσικό ταξίδι από το Καρυδότσουφλο!

Το αγαπημένο μας καρυδότσουφλο μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι μουσικό!Κι όταν εγώ ακούω για μουσική,δεν μπορεί να λείπω!(όπου γλέντι και χαρά,η Βασίλω πρώτη!)

Με την μουσική έχω μια σχέση πάθους.Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα υπάρξει μια μέρα στη ζωή μου που θα σταματήσω να ακούω...

Τραγούδια πολλά κι αγαπημένα,τόσα που δεν ξέρω πια να επιλέξω για αυτή την ανάρτηση.Θα σας δώσω ένα δείγμα,αλλά αν μπορούσα να τα βάλω όλα,δεν θα έφταναν ούτε 1000 ποστ!


Διόδια

ότι κι αν πω για αυτό το τραγούδι θα είναι λίγο....


Τώρα θα δεις μες στης ψυχής τα υπόγεια
τραπέζι με ψωμί, νερό κι αλάτι
τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη.



Εν λευκώ

όταν το ακούω,απλά θέλω να τα σπάσω όλα λέμε....

Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....


                                  

Το μέτρημα

Αγαπημένη Μποφίλιου με στίχους που μιλάνε στην καρδιά σου....


Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

                                 

Να μ'αγαπάς

Αγαπημένο Τρίφωνο....


Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού.....

                                 

Τ'ανείπωτα


τάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..

                                 

Just give me a reason

Pink...ένα τραγούδι που κυριολεκτικά λατρεύω!


Just give me a reason
Just a little bit's enough
Just a second we're not broken just bent
And we can learn to love again
It's in the stars
It's been written in the scars on our hearts
We're not broken just bent
And we can learn to love again...

                                 

Wind beneath my wings

ένα τραγούδι που πάντα θα μου θυμίζει μια φίλη η οποία κάποια στιγμή μου το είχε αφιερώσει....

Did you ever know that you're my hero,
and everything I would like to be?
I can fly higher than an eagle,
'cause you are the wind beneath my wings...

                                 




Πιτσιρικάς


Και τίποτ’ άλλο δε θυμάμαι να `χω ζήσει
που να `χει μέλι από σκουριά στην άκρη του σβησμένο, 
όσο όταν στέκομαι στα πόδια μου μετά από μεθύσι
και να με πάρεις αγκαλιά στο δρόμο περιμένω.


Είχα ένα όνειρο


Τώρα τα όνειρα ξυπνήσαν ξαφνικά
βγήκαν στο δρόμο κι είναι μέρα μεσημέρι.
Tώρα τα όνειρα γυρνάνε απ' τη δουλειά
και βρίσκουν χέρι στο δικό σου πάντα χέρι.
Τα όνειρα μου ζωντανά αληθινά.....



Παλιός στρατιώτης


Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη....




κι επειδή δεν με βλέπω να σταματάω,θα σας βάλω το πιο ερώτικο για εμένα τραγούδι του Βασίλη!

Να κοιμηθούμε αγκαλιά

ένα τραγούδι που πάντα θα το αφιερώνω στον Δημήτρη!

Πάλι μέτρησα τ’αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ’ εγκαταλείπουνε
πώς μ’αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ’τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας







4 Ιουν 2016

Δεύτερες ευκαιρίες....

Πόσες φορές δεν τράβηξες μια κόκκινη γραμμή στο παρελθόν κι ορκίστηκες πως εκεί θα μείνει;

Πόσες φορές είπες πως δεν θα γυρίσεις κάπου που σε πλήγωσε και σε θύμωσε;

Πόσες φορές δεν ορκίστηκες πως δεν θα αφήσεις τίποτα και κανέναν να σε επηρεάσει στην λήψη των αποφάσεών σου ξανά;

Πόσες φορές μουντζώθηκες που έδωσες τα πάντα χωρίς να πάρεις τίποτα;

Και άλλαξες...ή τουλάχιστον αυτό προσπάθησες να κάνεις...και το κατάφερες προς στιγμήν...ή έτσι νόμιζες...έτσι ήθελες να πιστεύουν και να πιστεύεις...

Ο καιρός περνούσε κι εσύ πίστευες πως το είχες καταφέρει πια...ήσουν σίγουρη πως το είχες καταφέρει...ε λοιπόν,νόμιζες....

Και ξαφνικά,παίρνεις ένα μήνυμα από το παρελθόν που σε παγώνει...σκέφτεσαι πως δεν αξίζει να πληγωθείς και το αγνοείς...γυρίζει όμως έντονα στο μυαλό σου...σε βασανίζει έντονα...δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις....το συζητάς με δικούς ανθρώπους,ακούς την άποψή τους...αυτό εκεί...γυρίζει στο μυαλό σου...σε βασανίζει...σε κάνει να έχεις ανάκατες σκέψεις και συναισθήματα...σε μπερδεύει...
Σκέφτεσαι πως δεν είσαι σε θέση να ξαναμπλέξεις,πως το κεφάλαιο αυτό έκλεισε για τα καλά...το μυαλό σου παίζει παιχνίδια θέλοντας να σε πείσει πως έτσι είναι καλύτερα....

Η καρδιά όμώς;Αυτή δυστυχώς έχει άλλα σχέδια...αυτή είναι ακόμα μικρή και πολλές φορές σε έχει μπλέξει...εσύ όμως εκεί...την ακούς πάντα...βλέπεις αυτή είναι πιο δυνατή από την λογική...και μπορεί να είναι μικρή,αλλά χωράει πολύ αγάπη μέσα της...τόση πολύ,που πολλές φορές δεν μπορεί να την διαχειριστεί...

Αρχίζεις να σκέφτεσαι το παρελθόν...τις καλές και τις κακές στιγμές...τις ζυγίζεις...πόσα μοιράστηκες,πόσα έδωσες,πόση αγάπη πήρες...από την άλλη η πίκρα,ο θυμός,η απογοήτευση...τι είναι πιο δυνατό και πιο σημαντικό για εσένα;Ναι,κουβαλούσες θυμό...έναν θυμό που δεν ήταν τίποτα άλλο από σκέψεις του "αν" κι αυτό το "αν" σε έτρωγε...και προσπαθούσες να το κρύψεις...έχω να σου πω λοιπόν πως "ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ"...

Και η ζυγαριά αρχίζει να γέρνει...
Αυτό το μήνυμα από τα παλιά σε έκανε να καταλάβεις...ένα μήνυμα με μια ειλικρινή συγνώμη και μια ελπίδα για μια νέα αρχή με πιο γερές βάσεις....άλλωστε...



Κι έτσι παίρνεις την απόφαση... "θα απαντήσω κι ότι γίνει...έτσι θα φύγει το "αν" απ'το μυαλό"...

Λένε πως δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον,κάνεις λάθος γιατί αφού δεν εκτίμησε την πρώτη,δεν θα εκτιμήσει ούτε την δεύτερη.Κι εγώ σε ρωτάω "εσύ ήσουν πάντα εντάξει απέναντί του;Εσύ φέρθηκες τόσο σωστά όσο έπρεπε,ώστε να του στερήσεις αυτό το δικαίωμα;Και στο κάτω κάτω,εσύ δεν θα ήθελες να σου δώσει κάποιος αυτή την ευκαιρία αν του ζητούσες;"...

Η καρδιά μου δεν χωράει άλλο θυμό..ούτε θλίψη...αγάπη χωράει μόνο κι αυτήν έχω να δώσω...το αν το εκτιμήσουν είναι δικό τους θέμα.Εγώ θα ξέρω πως πλέον θα έχω ήσυχη και ήρεμη την συνείδησή μου...

Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου...οι επιλογές μου μετανοιώνουν για εμένα...και ίσως κάποιοι με με πουν χαζή και συναισθηματική,αλλά αυτή είμαι και δεν θα αλλάξω μόνο και μόνο για να αρέσω σε όλους...

Λένε πως ότι αξίζει μένει...

Λέω πως αν αξίζει θα φανεί...

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία...

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι που θέλουμε να τους αξίζει////

Σε ευχαριστώ που έκανες αυτό το βήμα...

ξέρεις πως εγώ δεν θα το έκανα ποτέ....