τελικά τι φταίει;

Τελικά τι είναι αυτό που επιρρεάζει τόσο την ψυχολογία μας;Που την μια στιγμή μας ανεβάζει στα ουράνια και την άλλη μας κάνεει ένα με το πάτωμα;Μήπως είναι αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμές που ζούμε,αυτές οι τόσο μικρές αλλά συγχρόνως τόσο δυνατές που μας αλλάζουν την διάθεση;
 Προσπαθώ να σκεφτώ τι φταίει στην δική μου περίπτωση.Σίγουρα δεν φταίει η προσωπική μου ζωή γιατί εκεί οι στιγμές είναι μοναδικές και δεν θα τις άλλαζα για τίποτα και για κανέναν...άρα;...
 Μήπως τελικά φταίω εγώ;Μήπως,όπως μου είπε μια καλή φίλη,σκέφτομαι πολύ και κάνω τα πράγματα να φαίνονται με βουνό;Δεν ξέρω,ίσως...τελευταία όμως αυτό το βουνό έχει υψωθεί επικύνδινα μπροστά μυο.Θα βρω άραγε την δύναμη να το ανέβω;Κι αν τελικά το ανέβω,αυτό που θα βρω εκεί θα αξίζει τον κόπο;
 Είναι η πρώτη φορά που έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να πέσει τόσο κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Νοιώθω πολύ πιεσμένη και δυστυχώς την πληρώνουν άνθρωποι που δεν φταίνε γιατί απλά έτυχε να είναι εκεί την ώρα του ξεσπάσματος μου...
 Μάλλον χρειάζομαι λίγο χρόνο με τον εαυτό μου να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στο μυαλό μου.Εκεί μέσα γ΄νεται χαμός...Ολα είναι ανάκατα,η μια σκέψη πέφτει πάνω στην άλλη με αποτέλεσμα να χάνεται η λογική.
 Αχ,αυτή η λογική...πόσο ανάγκη την έχω!!!Ισως αυτή μπορεί να με βοηθήσει.να με κάνει να δω πως τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάς.Γιατί χωρίς αυτά η ζωή μας θα ήταν βαρετή.Βέβαια όταν τα εμπόδια έρχονται μαζεμένα...
 Ισως καταφέρω να δω τα πράγματα αλλιώς,ίσως πάψω να δίνω σημασία σε πικρόχολους ανθρώπους,ίσως έρθω πιο κοντά με μένα,ίσως...
 Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμουν να βάζεις στην άκρη τα όνειρα σου λόγο των καταστάσεων.Και ίσως τελικά από εκεί ξεκινάνε όλα...Ερχονται στιγμές που λέω να τα παρατήσω,άλλες που με πιάνει το πείσμα και αποφασίζω να το παλέψω.Σκέφτομαι(ουπς,πάλι σκέφτομαι)να κάνω αυτό που θέλω κι ότι γίνει.Μήπως όμως αυτό είναι πολύ εγωιστικό από μέρους μου;Θα καταφέρω να ανταπεξέλθω;Θέλω να προσπαθήσω,αλλά φοβάμαι...άραγε φεύγει ποτέ αυτός ο φόβος;
  Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ακολουθήσεις τα θέλω σου;


  Τελικά τι φταίει;;;