Πριν από 1 χρόνο περίπου,είχα την τύχη να αποκτήσω μια πολύ καλή φίλη.Μια συνάδελφο που έμελλε να γίνει ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος!
Ετυχε να πάω μια φορά στην Αθήνα και να με φιλοξενήσει,αλλά ήταν καθαρά για δουλειά,οπότε ψάχναμε την ευκαιρία να βρεθούμε ξανά για να διασκεδάσουμε.Και αυτή η ευκαιρία ήρθε ξαφνικά!Μια μέρα,εκεί που μιλούσαμε στο fb μου λέει η Ειρήνη "αν πάρεις εισιτήρια για τους Duran Duran σου 'ρχομαι!"Αυτό ήταν!Η αφορμή που περιμέναμε!Πήγα αμέσως και αγόρασα τα εισητήρια και άρχισα να μετράω αντίστροφα μέχρι την μέρα που θα ερχόταν στη Θεσσαλονίκη.Οι μέρες κυλούσαν αργά,μέχρι που επιτέλους έφτασε η 6η Ιουλίου και με βρήκε στο αεροδρόμιο να την περιμένω.Επιτέλους σε λίγο θα είμασταν μαζί και θα είχαμε ένα τριήμερο οι δυο μας!Μου φαινόταν απίστευτο.Αν και μιλάμε πολύ συχνά,,γ..νοιωθα ότι είχαμε τόσα πολλά να πούμε!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να κανονίσουμε να γνωρίσει τις φίλες μου και να δει από κοντά την τρέλλα τους!Ηπιαμε καφέ,γελάσαμε πολύ και μετά μείναμε οι δυο μας.Συζητήσαμε διάφορα πράγματα μέχρι να έρθει η ώρα της συναυλίας.Και έφτασε η ώρα των Duran Duran.Ενός θρυλικού συγκροτήματος που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έβλεπα από κοντά.Ηταν υπέροχοι!Και η πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Simon πλησίασε το κοινό και του έδινε το μικρόφωνο να τραγουδήσει.Και τότε η Ειρήνη έζησε μια στιγμή που νομίζω πως θα την θυμάται για πάντα!Βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Simon κι αυτός της έδωσε το μικρόφωνο!Χάρηκα τόσο πολύ βλέποντας την ευτυχία στα μάτια της!Στο τέλος της συναυλίας φύγαμε και οι δυο ενθουσιασμένες.
Το Σάββατο λιώσαμε στην ξάπλα και στην συζήτηση.Συζήτηση ουσιαστική,με πολλές εξομολογήσεις και πολλές συμβουλές.Ξέρετε κάποιες φορές δεν έχει σημασία το τι θα σου πει ο άλλος,αλλά είναι αρκετό και μόνο που είναι εκεί και σε ακούει.Και η Ειρήνη είναι πολύ καλή στο να ακούει!Κι ένοιωσα πολύ ήρεμη και πολύ τυχερή που έχω μια τέτοια φίλη!Μια φίλη που παρόλο το γεγονός ότι μας χωρίζουν τόσα χλμ είναι πάντα δίπλα μου!
Μαζί της νοιώθω ότι μπορώ να συζητήσω τα πάντα!Κι αυτό κάναμε.Αφού να φανταστήτε δεν βγήκαμε καθόλου έξω..Δεν το είχαμε ανάγκη άλλωστε.Μας ήταν αρκετό το ότι είμασταν οι δυο μας και τα λέγαμε,γιατί ποιος ξέρει πότε θα το επαναλάβουμε...
Και έφτασε η Κυριακή...η μέρα της αναχώρησης...τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα...από την μια στεναχωριόμουν που τελείωσε το τριήμερο και από την άλλη ένοιωθα ευτχισμένη για τις όμορφες στιγμές που έζησα!Ετσι λοιπόν,αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση να το ξανακάνουμε!Το ελπίζω!
Σε ευχαριστώ που είσαι φιλη μου και που με ακούς.Η συζήτηση μαζί σου πάντα με βοηθάει.Και όπως σου έχω ξαναπεί θα είμαι φίλη σου για πάντα και αυτό είναι υπόσχεση!
Σάγαπώ πολύ φιλενάδα!!!
Ετυχε να πάω μια φορά στην Αθήνα και να με φιλοξενήσει,αλλά ήταν καθαρά για δουλειά,οπότε ψάχναμε την ευκαιρία να βρεθούμε ξανά για να διασκεδάσουμε.Και αυτή η ευκαιρία ήρθε ξαφνικά!Μια μέρα,εκεί που μιλούσαμε στο fb μου λέει η Ειρήνη "αν πάρεις εισιτήρια για τους Duran Duran σου 'ρχομαι!"Αυτό ήταν!Η αφορμή που περιμέναμε!Πήγα αμέσως και αγόρασα τα εισητήρια και άρχισα να μετράω αντίστροφα μέχρι την μέρα που θα ερχόταν στη Θεσσαλονίκη.Οι μέρες κυλούσαν αργά,μέχρι που επιτέλους έφτασε η 6η Ιουλίου και με βρήκε στο αεροδρόμιο να την περιμένω.Επιτέλους σε λίγο θα είμασταν μαζί και θα είχαμε ένα τριήμερο οι δυο μας!Μου φαινόταν απίστευτο.Αν και μιλάμε πολύ συχνά,,γ..νοιωθα ότι είχαμε τόσα πολλά να πούμε!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να κανονίσουμε να γνωρίσει τις φίλες μου και να δει από κοντά την τρέλλα τους!Ηπιαμε καφέ,γελάσαμε πολύ και μετά μείναμε οι δυο μας.Συζητήσαμε διάφορα πράγματα μέχρι να έρθει η ώρα της συναυλίας.Και έφτασε η ώρα των Duran Duran.Ενός θρυλικού συγκροτήματος που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έβλεπα από κοντά.Ηταν υπέροχοι!Και η πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Simon πλησίασε το κοινό και του έδινε το μικρόφωνο να τραγουδήσει.Και τότε η Ειρήνη έζησε μια στιγμή που νομίζω πως θα την θυμάται για πάντα!Βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Simon κι αυτός της έδωσε το μικρόφωνο!Χάρηκα τόσο πολύ βλέποντας την ευτυχία στα μάτια της!Στο τέλος της συναυλίας φύγαμε και οι δυο ενθουσιασμένες.
Το Σάββατο λιώσαμε στην ξάπλα και στην συζήτηση.Συζήτηση ουσιαστική,με πολλές εξομολογήσεις και πολλές συμβουλές.Ξέρετε κάποιες φορές δεν έχει σημασία το τι θα σου πει ο άλλος,αλλά είναι αρκετό και μόνο που είναι εκεί και σε ακούει.Και η Ειρήνη είναι πολύ καλή στο να ακούει!Κι ένοιωσα πολύ ήρεμη και πολύ τυχερή που έχω μια τέτοια φίλη!Μια φίλη που παρόλο το γεγονός ότι μας χωρίζουν τόσα χλμ είναι πάντα δίπλα μου!
Μαζί της νοιώθω ότι μπορώ να συζητήσω τα πάντα!Κι αυτό κάναμε.Αφού να φανταστήτε δεν βγήκαμε καθόλου έξω..Δεν το είχαμε ανάγκη άλλωστε.Μας ήταν αρκετό το ότι είμασταν οι δυο μας και τα λέγαμε,γιατί ποιος ξέρει πότε θα το επαναλάβουμε...
Και έφτασε η Κυριακή...η μέρα της αναχώρησης...τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα...από την μια στεναχωριόμουν που τελείωσε το τριήμερο και από την άλλη ένοιωθα ευτχισμένη για τις όμορφες στιγμές που έζησα!Ετσι λοιπόν,αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση να το ξανακάνουμε!Το ελπίζω!
Σε ευχαριστώ που είσαι φιλη μου και που με ακούς.Η συζήτηση μαζί σου πάντα με βοηθάει.Και όπως σου έχω ξαναπεί θα είμαι φίλη σου για πάντα και αυτό είναι υπόσχεση!
Σάγαπώ πολύ φιλενάδα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας!