Μέρες τώρα σκεφτόμουν αν πρέπει να κάνω αυτό το ποστ...ίσως γιατί ήθελα να γράψω κάτι χαρούμενο..κάτι αισιόδοξο...είναι όμως κάποιες στιγμές που νιώθεις ότι βαλτώνεις και θες να το βγάλεις από μέσα σου...χωρίς να έχει γίνει κάτι ιδιαίτερο ή κάτι που αξίζει να ασχοληθείς,απλά νιώθεις τόσο κουρασμένος από όλα...
Σε έχει κουράσει το σπίτι,η δουλειά,τα πάντα ρε αδελφέ...και θες χρόνο για τον εαυτό σου,να βρεις την ηρεμία σου...την ψυχή σου που αρχίζεις να την χάνεις....εσένα που πάντα σε έβαζες σε δεύτερη μοίρα και το μόνο που κατάφερες είναι οι άλλοι να απαιτούν όλο και περισσότερα από εσένα...
Γιατί δηλαδή όλοι να μετράνε εκτός από εσένα;Εσύ δεν είσαι άνθρωπος;Δεν έχεις ανάγκες;Δεν έχεις θέλω;Γιατί δεν τα ακολουθείς πια;Γιατί σε άφησες ρε γαμώτο;Ξύπνα!Η ζωή περνάει και δεν σε περιμένει...Ζήσε!Γλέντα!Χαμογέλα!Γιατί το χαμόγελο πάντα φέρνει χαμόγελο!Γιατί η ευτυχία δεν έρχεται από μόνη της....την ευτυχία την δημιουργείς εσύ και μόνο εσύ!
Κι αν βρεθεί κάποιος καλοπροαίρετος που θα σε πει "παρτάκια",απλά απάντησε του πως η ζωή είναι ένα πάρτυ!Και μόνο εσύ θα αποφασίσεις αν θα περάσεις καλά ή απλά θα σταθείς στην άκρη σε μια γωνίτσα σαν ένας καλεσμένος που βλέπει τους άλλους να διασκεδάζουν!
Και αν τελικά δεν σου αρέσει το "πάρτυ" που βρίσκεσαι,φτιάξε ένα δικό σου,με καλεσμένους όσους γουστάρεις και όσους αξίζει να είναι εκεί δίπλα σου!Με όσους πραγματικά θέλουν να χορέψουν μαζί σου και να πιουν μαζί σου το ποτήρι "μικρών στιγμών" που θα τους προσφέρεις!
Γιατί όπως λέει και ο λαός "περαστικοί είμαστε σε αυτή τη ζωή,ας φροντίσουμε η παραμονή μας να αξίζει!"
Εσύ θα έρθεις στο δικό μου πάρτυ;Χωράει πολλούς!Και σου υπόσχομαι πως θα περάσεις καλά!Αρκεί να είσαι αληθινός!
Κλείσε τα μάτια κι άφησε το μυαλό
άνοιξ’ τα χέρια πιάσε τον ουρανό
Δώσε στη τρέλα σου λιγάκι απ’ το φως
ξέχνα το αύριο αρχίζει ο χορός!!!
Βάσω μου, Εγώ έχω μάθει να λέω και το πιστεύω και το υπο-στηρίζω ότι πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα ο εαυτός μας, διότι πολύ απλά και λογικά αν δεν είμαστε εμείς καλά, δεν πρόκειται να είμαστε ούτε με κανένα άλλον. Αν αυτό μεταφράζεται ως "παρτάκιας" τότε μάλλον κάπου έχουεμ χάσει την πραγματική σημασία και ουσία της ατομικότητας μας. Λέω Εγώ τώρα τα δικά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά! Σε φιλώ!
πόσο δίκιο έχεις Μαρία μου!Σου στέλνω τα φιλιά μου!
ΔιαγραφήΌλες μας λίγο πολύ τα λέμε αυτά, στην πράξη είναι το δύσκολο κομμάτι, που σε τραβάει η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις και χάνεις την μπάλα! Μακάρι να καταφέρναμε όλοι να κανακέψουμε λίγο τον εαυτό μας και ας μας έλεγαν και παρτάκηδες, δεν πειράζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε μερα τα λέω στον εαυτό μου!!! προσπαθώ αν μη τα ξεχνάω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά να.... δε τα καταφέρνω πάντα....
Βάσω μου καλησπέρα και καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαυτίζομαι.. Αλλά κοίτα να δεις που έχουμε φτάσει να κάνουμε δύσκολα τα αυτονόητα ε;;
Όμορφη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Παρτακιας;;; Γιατι;;; Που ενδιαφερεσαι καποια στιγμή για τον εαυτο σου;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι αγαπη μου! Ναι καλος ο ρολος της μητερας και της συζύγου και της εργαζόμενης και δεν ξερω εγώ τι αλλο αλλά καπου υπάρχει και η Βάσω και πρεπει να την προσεξεις κι αυτη! Αλλιως θα καταρρευσει! Και τοτε δεν θα μπορει να προσεχει κανεναν!!Καλο σου βραδυ :)
Όλες λίγο πολύ τα περνάμε αυτά. Η καθημερινότητα και οι απαιτήσεις μας τραβάνε μαζί. Αλλά για να τα καταφέρουμε μάλλον πρέπει να προσέξουμε τον εαυτό μας. Χρειαζόμαστε ενέσεις χαράς και για τον εαυτό μας που και που.
ΑπάντησηΔιαγραφή