Σκόρπιες σκέψεις…

Αυτή η ανάρτηση έχει ξεκινήσει να γράφεται εδώ και μέρες… δεν πατούσα όμως το κουμπί της δημοσίευσης γιατί φοβόμουν πως θα έβγαζε γκρίνια και μιζέρια… την απόφαση την πήρα σήμερα, όταν διάβασα το ποστ της Μαρίας από το  Μεγαλώνω-μεγαλώνεις-μεγαλωνει .Ένα  ποστ που αξίζει να το διαβάσετε όλοι!

Είναι κάποιες φορές που νιώθεις ότι έχεις στερέψει από έμπνευση… ή μάλλον ότι έχεις στερέψει από τον τρόπο να εκφράσεις  τις σκέψεις που πυροβολούν το μυαλό σου και σε τραυματίζουν… ξέρω πως δεν γράφω συχνά, αν και θα το ήθελα… άλλα δεν μου αρέσει να γράφω άσκοπα απλά για να παίρνω τα “likes” ή για να δω πόσοι διάβασαν το ποστ μου…

Δύσκολες μέρες για τους περισσότερους από εμάς, για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας μας. Πρόσφατα μια φίλη μου είπε «δεν χαμογελάς πια»… αυτό με προβλημάτισε πολύ… ομολογώ πως δεν το είχα πολυσκεφτεί αν και το έχω ξανακούσει. Ψάχνω λοιπόν να βρω λόγους για να ξαναρχίσω να το κάνω…

Ναι, χαμογελάω όταν σκέφτομαι πως  έχω δυο γερά παιδιά που τα λατρεύω και που μου δίνουν άπειρες στιγμές γαλήνης(με ελάχιστες εξαιρέσεις )!

Ναι, χαμογελάω γιατί έχω φίλους που είναι εκεί όταν τους χρειάζομαι και που ένας καφές μαζί τους με κάνει να ξεχνιέμαι!

Ναι, χαμογελάω όταν η κολλητή μου έρχεται από 500 χλμ μακριά, απλά για να περάσουμε ένα τριήμερο μαζί , να πούμε τα δικά μας και να ανταλλάξουμε εκείνη την αγκαλιά που η απόσταση δεν μας επιτρέπει!

Ναι, χαμογελάω όταν βλέπω πόσα έχω καταφέρει μέχρι και σήμερα, αν και δεν είναι όλα όσα θα ήθελα…

Ναι, χαμογελάω γιατί δεν τα παράτησα ούτε μια στιγμή και ούτε πρόκειται να το κάνω!

Ναι, χαμογελάω γιατί οι δεύτερες ευκαιρίες που έδωσα άξιζαν όσο τίποτα άλλο(φυσικά δεν ισχύει για όλους)!

Ναι ,χαμογελάω όταν σκέφτομαι πως ξεπέρασα το “ κακό” και πως είμαι εδώ υγιής!

Ναι, χαμογελάω όταν σκέφτομαι πόσα υπέροχα πλάσματα γνώρισα μέσα από τον χώρο του blogging!

Ναι, χαμογελάω! Ίσως όχι όσο θα ήθελα, αλλά λέω να αρχίσω!

Αλήθεια, εσείς γιατί χαμογελάτε;