40 λοιπόν!

Έφτασε η μέρα που κλείνω τα 40!Και μόνο που βλέπω το νούμερο μου φαίνεται πως απευθύνεται σε άλλο άτομο. 

Μου φαίνεται σαν χτες που τελείωσα το σχολείο…. που γνώρισα τον άντρα μου… που κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά τις κόρες μου… μπορώ να πω πως δεν έζησα μια ζωή γεμάτη μεγάλες στιγμές, αλλά μια ζωή γεμάτη σπουδαίες στιγμές που με έκαναν αυτή που είμαι σήμερα.

                         

Έμαθα πολλά όλα αυτά τα χρόνια, πήρα μαθήματα που με έκαναν να αλλάξω άποψη για πολλά πράγματα και να δω την ζωή λιγάκι διαφορετικά!

Έμαθα πως αυτό που έχει σημασία, είναι να είσαι εσύ καλά. Αν νοιώθεις καλά, τότε και όλοι γυρώ σου είναι καλά!

Έμαθα πως η αλήθεια σου και ο χαρακτήρας σου, δεν θα κρατήσουν όλους τους «φίλους» σου δίπλα σου, αλλά θα κρατήσουν τους σωστούς!

Έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου και να μη με ενδιαφέρει το πώς με βλέπουν οι άλλοι. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους!

Έμαθα να συγχωρώ τον εαυτό μου!

Έμαθα πως σαν την υγεία δεν έχει! (όχι πως δεν το ήξερα βέβαια…)

Έμαθα πως το μεγαλύτερο ελάττωμα μου, το να δίνω χωρίς να περιμένω κάτι από τους άλλους, ίσως τελικά είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές μου!

Έμαθα πως τελικά όλα γίνονται για κάποιο λόγο..και σε κάποιες περιπτώσεις, ξέρω πια ποιος ακριβώς είναι αυτός ο λόγος!

Άλλαξα… δεν είμαι η ίδια που ήμουν πριν λίγα χρόνια… ίσως δεν είμαι η ίδια που ήμουν χτες…. Αυτό όμως δεν με κάνει λιγότερο αληθινή, λιγότερο ρομαντική και λιγότερο ονειροπόλα!

40 λοιπόν και τα καλύτερα έρχονται!

Κερνάω γλυκάκι!