menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

15 Οκτ 2011

Εξω βρέχει πολύ.Αυτός ο καιρός με μελαγχολεί πολύ....ακούω τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν και το μυαλό μου ταξιδεύει...
Σκέφτομαι τι νοιώθουν τα παιδιά όταν σε κοιτούν στα μάτια...όταν μαλώνω την Κωνσταντίνα με κοιτάει με ένα βλέμμα που νομίζω ότι εκείνη την στιγμή με μισεί!Και είναι τόσο άσχημαο και βαρύ αυτό το συναίσθημα!Καταλαβαίνει άραγε πως όλα γίνονται για το καλό τους/Θα μου πείτε εγώ το καταλάβαινα όταν με μάλωνε η δική μου μαμά;Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον όχι...ένοιωθα κι εγώ πως ότι κι αν έκανα ήταν ένας λόγος να μου την πει...Αχ βρε μαμά πόσο σε νοιώθω τώρα που περνάω τα ίδια!!!Να 'μαι τώρα στη θέση σου να έχω αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή μου στη ζωή...να μεγαλώσω δυο πλάσματα και να τα κάνω σωστούς άνθρωπους!
Αναγκάζομαι να λείπω πολλές ώρες από το σπίτι για να μπορώ να τους προσφέρω όσα χρειάζονται.Τα παιδιά σ'αυτήν την ηλικία έχουν πολλές απαιτήσεις.Κυρίως η Κωνσταντίνα με τα φροντηστήρια και την ανάπτυξή της.Αυτό το παιδί κάθε μέρα αλλάζει!Δεν έγινε καλά καλά 12 και έχει φτάσει ήδη το 1,50μ και το νούμερο του παπουτσιού της είναι 38!Σε λίγο θα φοράει τα ρούχα μου!
Ετσι δουλεύω αρκετά για να μην τους λείψει τίποτα.Το τίμημα όμως είναι πολύ ακριβό και το πληρώνω κάθε μέρα!Τα βλέπω στις 7 το πρωί και μετά στις 22.00 που γυρίζω σπίτι.Και χάνω πολλές στιγμές από την ζωή τους,από την ζωή μου!Στιγμές που ζεις μόνο μια φορά και τις θυμάσαι για πάντα!
Δεν λέω πως μου λείπουν οι μέρες που δεν δούλευα,λέω πως μου λείπουν οι μέρες που δεν είμαι δίπλα τους!Που δεν ρουφώ την ανάσα τους,το άρωμα τους...τι να πρωτοκάνω την λίγη ώρα που είμαστε μαζί;Σήμερα η Στέλλα με ρώτησε πότε θα πάρω άδεια να είμαστε μαζί.Τι να πεις σε ένα παιδί 5 1/2 χρονών που απλά ζητάει την μαμά του;Με γεμίζουν οι ενοχές...νοιώθω πως δεν κάνω αρκετά για αυτά και πως θα μπορούσα να δώσω παραπάνω.Θα μπορούσα όμως;Τα βλέπω που κοιμούνται ήρεμα.Τα μικρά μου αγγελούδια...πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς αυτά;ΑΔΕΙΑ!!!Καλό σας ύπνο αγάπες μου...η μαμά είναι εδώ,πάντα δίπλα σας,να σας αγαπάει,να σας αγκαλιάζει,να σκουπίζει το δάκρυ σας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας!